ارزیابی روش های کنترل شیمیایی و زراعی پسیل معمولی پسته، Agonoscena pistaciae (Hem.: Psyllidae)، در شرایط آزمایشگاهی و صحرایی
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 48
فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJPPS-53-2_009
تاریخ نمایه سازی: 6 آبان 1402
چکیده مقاله:
پسیل معمولی پسته، مهم ترین آفت بومی در پسته کاری های ایران می باشد. در این پژوهش مقادیر LC۵۰ و LC۹۰ آفتکش های موونتو، سیوانتو، استارکل و دایابون روی این آفت در شرایط آزمایشگاهی به دست آمد. سپس در شرایط صحرایی به همراه تیمار آب پاشی و کود مایع سیلیکات پتاسیم علیه آفت به کار رفت. میزان مرگ و میر پوره ها ۳، ۷، ۱۴ و ۲۱ روز بعد از محلول پاشی محاسبه گردید. داده های صحرایی بر اساس آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرارو با دو فاکتور تیمار و زمان تاثیر، تجزیه آماری شد. مقادیر LC۵۰ و LC۹۰ حشره کش ها در آزمایشات زیست سنجی به ترتیب برای موونتو ۷۸/۵۰۰ و ۸۸/۱۹۳۳، دایابون ۵۷/۷۲۵۹ و ۴۱/۱۹۸۳۹، سیوانتو ۸۵/۵۹ و ۱۶/۱۹۳ و استارکل ۱۹/۷ و ۹۶/۳۶ میکرولیتر بر لیتر به دست آمد. میزان تلفات آفت در شرایط صحرایی برای غلظت های کشنده ۵۰ درصد آفت کش های دایابون، استارکل، سیوانتو، کود سیلیکات پتاسیم، پاشش آب و آفت کش مونتو، سه روز بعد از سم پاشی به ترتیب ۳۳/۸۱، ۶۶/۷۰، ۳۳/۵۷، ۰۰/۵۶، ۰۰/۴۸ و ۶۶/۴۵ درصد به دست آمد. در روز چهاردهم تلفات در تیمار موونتو به ۸۴ درصد رسید و به طور معنی داری بیشتر از سایر تیمارها بود و در روز بیست و یکم نیز همین روند ادامه یافت. بنابراین سمیت و دوام آفت کش های دایابون و موونتو در شرایط صحرایی بیشتر از سایر تیمارها بود و استارکل کمترین دوام را روی این آفت نشان داد.، بر اساس نتایج این پژوهش آفت کش دایابون، کود سیلیکات پتاسیم و آب پاشی به دلیل سازگاری با محیط زیست و موونتو به دلیل دوام بیشتر برای کنترل این آفت مناسب است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
سید محمد رضا تهامی
فارغ التحصیل کارشناسی ارشد حشره شناسی کشاورزی، گروه گیاه پزشکی دانشکده علوم کشاورزی، دانشگاه شاهد، تهران، ایران
علی رضا عسکریان زاده
دانشیار گروه گیاه پزشکی، دانشکده علوم کشاورزی، دانشگاه شاهد، تهران، ایران
جابر کریمی
استادیار گروه گیاه پزشکی، دانشکده علوم کشاورزی، دانشگاه شاهد، تهران، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :