بررسی تاثیر انواع الیاف (تفکیکی و ترکیبی) در خواص مکانیکی روسازی بتنی ECC

استفاده از بتن در روسازی متداول ا ست. یکی از روسازی های متداول، روسازی بتنی غیر مسلح درزدار (IPCP) می باشد که در آزاد راه ها با ضخامت در حدود ۳۰ سانتی متر و در سطوح پروازی فرودگاه ها با ضخامتی در حدود ۴۰ سانتی متر اجرا می شود که ضخامت بالای این روسازی ممکن است موجب ایراداتی از جمله ترک خوردگی، افزایش تاب خوردگی و در نهایت منجر به بروز ناهمواری سطح گردد. با توجه به محدودیت های برخی از پروژه های خاص. نیازمند روسازی با ضخامت کم در حدود ۷-۵ سانتی متر خواهد بود.کامپوزیت سیمانی مهندسی شده (ECC) نوعی بتن قابل استفاده در روسازی می باشد که با خواص مکانیکی بالا می تواند جایگزینروسازی های متداول با ضخامتی کمتر شود. ECC نوعی خاص از بتن های الیافی توانمند (HPFRC) است که از ویژگی های بارز ایننوع بتن می توان به عرض کم ترک خوردگی، شکل پذیری، وزن کمتر خود ترمیم شوندگی. مقاومت فشاری و خمشی بالا اشاره کرد.در ساخت ECC از مصالح رایج ساخت بتن های الیافی مانند آب، مواد سیمانی، ماسه. فوق کاهنده آب (HRWR) و الیاف استفادهمی شود. در این پژوهش با توجه به آزمونهای مقدماتی ساخت بتن مشخص گردید می بایست مصالح درشت دانه حذف گردد. در این تحقیق الیاف پلی وینیل الکل (PVA) و پلی پروپیلن (PP) با نسبت ۲% حجم مواد سیمانی و ترکیبی از هر دو با نسبت ۱% حجم مواد سیمانی، از سرباره به عنوان مواد شبه سیمانی به نسبت حجمی یکسان با سیمان در طرح اختلاط به کار گرفته شده است. آزمایش های مقاومت فشاری، کششی، خمشی، سایشی و مدول الاستیسیته انجام شده است. نتایج نشان داد استفاده از الیاف PVA مقاومت کششی و سایشی افزایش داده و استفاده از الیاف PP باعث بهبود مقاومت فشاری، خمشی و مدول الاستیسیته را شده است. با توجه به مقاومت خمشی بالا این نوع بتن و معیار طرح ضخامت روسازی بتنی شاخص (DMR) کاهش ضخامت روسازی بتنی تائید می شود.

کلیدواژه ها:

کامپوزیت سیمانی مهندسی شده ، الیاف پلی وینیل الکل ، الیاف پروپیلن ، خواص مکانیکی ، شاخص DMR