سرمایه گذاری در مشتقات مالی و تاثیر آن بر بازدهی سبد اوراق بهادار

سرمایه گذاری یک انتخاب است که در طی آن باید موقعیت های مناسب سرمایه گذاری تعیین شده و میزان تخصیص بهینه سرمایه به هر کدام از موقعیت ها در قالب سبد سرمایه گذاری (پرتفوی) به دست آید. در بهینه سازی پرتفوی، مساله اصلی انتخاب دارایی ها و اوراق بهاداری است، که با مقدار مشخصی سرمایه می توان تهیه کرد. پرتفوی به منظور کاهش ریسک و به صورتی انتخاب می شود تا در شرایط عادی احتمال کاهش بازده همه دارائیها (شامل سهام های خریداری شده) نزدیک به صفر باشد. اگر چه کمینه کردن ریسک و بیشینه کردن بازده سرمایه گذاری به نظر ساده می رسد اما در عمل روش های متعددی برای تشکیل پرتفوی بهینه به کار گرفته شده است. کلیه ی تصمیمات مالی متضمن نوعی تعادل بین ریسک و بازده می باشد. با این پرسش آغاز می کنیم که چگونه یک سرمایه گذار چه مقدار از دارایی پر خطر را در مقابل دارایی بی خطر سرمایه گذاری کند. این تحقیق به دنبال بررسی تاثیر میزان سرمایه گذاری در مشتقات مالی بر میزان بازده پرتفوی ها (سبد اوراق) پرداخته است. بهینه سازی پرتفوی دارایی های یک بنگاه یعنی تخصیص دارایی ها چگونه انجام شود تا بیشترین سود عاید بنگاه شود.در این تحقیق میزان سرمایه گذاری ۳۰ شرکت در اوراق مشتقه در بازه زمانی ۱۳۸۹ تا ۱۴۰۱، در برابر میزان بازدهی پرتفوی آن ها در نظر گرفته شده و با کمک روش علیت دومیترسکو و هورلین در چارچوب داده های پانلی جهت علیت آنها بررسی شده است. نتایج نشان می دهد که علیت یک طرفه از سطح سرمایه گذاری در اوراق مشتقه به بازدهی سبد داراییها برقرار است. لذا شرکتها می توانند با سرمایه گذاری بیشتر در اوراق مشتقه بازده حود را افزایش داده و عملکرد خود را بهبود بخشند

کلیدواژه ها:

مشتقات مالی ، بازده پرتفوی ، علیت دومیترسکو و هورلین.