اثربخشی آموزش مثبت اندیشی بر تاب آوری و رضایت از زندگی زنان مطلقه ی سرپرست خانوار تحت حمایت بهزیستی منطقه ی ۵ تهران

مقدمه: این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی آموزش مثبت­اندیشی بر رضایت از زندگی و تاب­آوری زنان مطلقه­ی تحت حمایت سازمان بهزیستی انجام شد.روش­کار: در این پژوهش بالینی، جامعه­ی آماری شامل زنان مطلقه­ی سرپرست خانوار تحت حمایت بهزیستی بود که از بین آن­ها ۳۰ نفر به صورت تصادفی انتخاب و در ۲ گروه ۱۵ نفری آزمون و شاهد، تقسیم شدند. گروه آزمون به مدت ۱۰ جلسه ۲ ساعته و ۲ روز در هفته، تحت آموزش مهارت­های مثبت اندیشی قرار گرفتند. ابزار پژوهش مقیاس تاب­آوری ۲۵ ماده کونور– دیویدسون (CD-RIS) و پرسش­نامه رضایت از زندگی (SWLS) ۵ ماده­ای با مقیاس راخیر و سامانی (۱۳۸۳) بود.یافته­ها: نتایج این پژوهش با استفاده از تحلیل کواریانس تک­متغیره نشان داد که آموزش مثبت­اندیشی، بر تاب­آوری زنان سرپرست خانوار، تاثیر مثبت معنی­دار داشته ولی بر رضایت از زندگی آن­ها تاثیر معنی­داری ندارد  (۰۵/۰مثبت اندیشی اثر معنی­داری بر تاب­آوری دارد ولی بر رضایت از زندگی زنان مطلقه سرپرست خانوار، اثر معنی­داری ندارد اما می توان روش به کار گرفته شده در پژوهش حاضر را روش مناسبی برای مداخلات روانی و مشاوره ای و درمانی قلمداد نمود.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، رضایت از زندگی ، زنان مطلقه ، مثبت اندیشی