تاثیر درمانی آموزش چندرسانه ای فرزندپروری به مادران دارای کودک مبتلا به اختلال بی اعتنایی مقابله ای در مشهد

مقدمه: تعامل والدین در بهداشت روانی کودکان موثر است. سبک فرزندپروری، مجموعه نگرش های ایجادکننده ی جو هیجانی برای بروز رفتارهای والدین با کودک است. پژوهش حاضر به منظور تعیین اثر آموزش چندرسانه ای فرزندپروری به والدین در درمان کودکان مبتلا به اختلال بی اعتنایی مقابله ای (ODD) انجام شده است. روش کار: در این مطالعه ی کارآزمایی ۴۵ نفر از مادران دارای کودکان ۱۰-۳ ساله ی مبتلا به ODD در مشهد در سال ۱۳۸۹وارد مطالعه و به طور تصادفی ساده به سه گروه تقسیم شدند. به گروه اول آموزش رو در رو (PMT) و به گروه دوم، مطالب آموزشی در قالب نرم افزاری به صورت آموزش چندرسانه ای (M-PMT) ارایه شد. گروه سوم، گروه شاهد (در نوبت درمان) بودند. ارزیابی با آزمون کانرز و ارزیابی فرزندپروری بامریند، قبل و بعد از زمان مداخله سنجیده شد. داده ها توسط نرم افزار  SPSSنسخه ی ۱۶ و آزمون های آنووا، کروسکال والیس، آزمون تی زوجی و من ویتنی تحلیل شدند. یافته ها: روش M-PMT بر بهبود مشکلات سلوک (۰۳/۰=P)، یادگیری (۰۴/۰=P)، بیش فعالی (۰۱/۰=P)، رفتار تکانه ای (۰۲/۰=P) و اضطراب (۰۱/۰=P) کودکان موثر بود، ولی در مشکلات جسمی-روانی (۲/۰=P) تفاوت معنی داری مشاهده نشد. بهبود مشکلات سلوک در گروه M-PMT و PMT اختلاف معنی داری نداشت (۱/۰=P). در بهبود رفتارهای تکانه ای و اضطراب M-PMT موثرتر از PMT بود (به ترتیب ۰۰۹/۰=P و ۰۲/۰=P) ولی میزان کاهش بیش فعالی در گروهPMT بهتر بود (۰۳/۰=P). نتیجه گیری: شیوه ی نوین آموزش به روش چندرسانه ای بر بهبود مشکلات یادگیری، بیش فعالی، رفتار تکانه ای و اضطراب کودکان موثر بود، البته در رفتارهای تکانه ای و اضطراب روش چندرسانه ای و در بیش فعالی روش آموزش رو در روی والدین، پاسخ بهتری داشت.

کلیدواژه ها:

آموزش ، اختلال بی اعتنایی مقابله ای ، چند رسانه ای ، فرزندپروری