ارزیابی ارتباط آسیب شناسی روانی و شدت بیماری انسدادی مزمن ریه

بیماری های انسدادی مزمن ریه (COPD) از بیماری های شایع تنفسی هستند که در بیماران مبتلا به دلیل ازمان بیماری و از کارافتادگی مشکلات روانی ایجاد شده و منجر به تشدید بیماری می شوند. داده های کافی در این مورد در ایران موجود نیست لذا به بررسی آسیب شناسی روانی این بیماران پرداختیم.   روش کار: در این پژوهش توصیفی تحلیلی، از بین بیماران درمانگاه تخصصی ریه بیمارستان قائم (عج) مشهد طی نیمه ی اول سال ۱۳۸۷، ۴۳ نفر که به تشخیص یک فوق تخصص ریه مبتلا به COPD بودند به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و اسپیرومتری شدند، سپس توسط یک روان شناس بالینی مورد ارزیابی وضعیت روانی با "چک لیست ویرایش شده ی ۹۰ سئوالی (SCL-۹۰-R)"،  و آزمون های افسردگی هامیلتون و بک قرار گرفتند. داده ها توسط نرم افزار SPSS نسخه ی ۱۴ و با آزمون های آماری تی، تحلیل واریانس یک طرفه و پیرسون تحلیل شدند.   یافته ها: میانگین نمره ی شاخص کلی علایم (GSI) در مردان ۵۶/۰ و در زنان ۹۸/۰ بود و ۲/۵۱ درصد بیماران در محدوده پاتولوژیک روانی قرار داشتند. ۱/۵۸% بیماران افسردگی و ۵/۴۶ درصد بیماران اضطراب غیرطبیعی داشتند.  زنان به طور بارزتری دچار افسردگی، اضطراب، فوبی و اختلالات شبه جسمی بودند (۰۵/۰ P<). بیماران مبتلا به COPD شدید نسبت به دو گروه خفیف و متوسط، افسردگی بیشتری داشتند (۰۳/۰= P و ۰۱/۰= P).   نتیجه گیری: بیماران مبتلا به COPD میزان آسیب شناسی روانی بالایی دارند، خصوصا افسردگی به ویژه در زنان مبتلا شایع است که با شدت بیماری ریوی ارتباط مستقیم دارد.

کلیدواژه ها:

آسیب شناسی روانی ، اضطراب ، افسردگی ، بیماری انسدادی مزمن ریه