برآورد حد قابل تحمل هدررفت خاک با استفاده از روشهای رگرسیون خطی و درختی

برای انجام فعالیت­های حفاظتی در برابر فرسایش خاک دانستن میزان حد قابل تحمل هدررفت خاک بسیار ضروری است. از این­رو، پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان حد قابل تحمل هدررفت خاک به روش ضخامت و بر اساس معادله پرکاربرد اسکیدمور و توسعه توابع انتقالی رگرسیونی در برآورد این ویژگی در حوضه بالادست سد درودزن انجام شد. برای این منظور تعداد ۶۰ نیمرخ خاک با دستگاه بیل مکانیکی حفر و علاوه بر اندازه­گیری عمق خاک، برخی از ویژگی­های فیزیکی و شیمیایی خاک سطحی (۰ تا ۳۰ سانتیمتر) نیز در آزمایشگاه و صحرا اندازه­گیری شد. از روش رگرسیونی خطی چندگانه و رگرسیون درختی برای توسعه توابع انتقالی استفاده شد. نتایج نشان داد مقدار حد قابل تحمل هدررفت خاک با استفاده از روش اسکیدمور با میانگین ۰۴/۱ تن در هکتار در سال از حداقل ۲۹/۰ تا حداکثر ۲۵/۲ تن در هکتار در سال متغیر بود. ماده آلی خاک با داشتن بیشترین ضریب استاندارد شده (۶۴/۰=Beta) و بیشترین همبستگی (۷۷/۰-) با حد قابل تحمل هدررفت خاک مهمترین ویژگی در برآورد این شاخص خاک بود. بر اساس آمارههای ارزیابی، روش رگرسیون درختی با میانگین برآوردی حد قابل تحمل هدررفت خاک ۰۸/۱ تن در هکتار در سال و داشتن ضریب تعیین بالاتر در هر دو مجموعه داده وا سنجی (۹۶/۰=R۲) و اعتبارسنجی (۷۸/۰=R۲) و مقدار خطای کمتر در داده واسنجی (۲۶/۰ تن در هکتار در سال=RMSE) و اعتبارسنجی (۱۳/۰ تن در هکتار در سال =RMSE) کارآیی بیش­تری در مقایسه با روش رگرسیونی چندگانه چندگانه با میانگین برآوردی حد قابل تحمل ۱۳/۱ تن در هکتار در سال داشت.

کلیدواژه ها:

توابع انتقالی ، خاکهای آهکی ، رگرسیون چندگانه ، روش اسکیدمور ، فرسایش پذیری خاک