بررسی کارآیی مصرف و کودپذیری آهن در ژنوتیپ های مختلف گندم

شناخت و تمایز ارقام عنصرکارآ و کودپذیر از یکدیگر برای کاشت در سیستم های کشاورزی ارگانیک و سیستم های کشاورزی پر نهاده ضروری است. در کشاورزی ارگانیک ژنوتیپ های عنصر کارآ به دلیل کودپذیری پایین در اولویت انتخاب قرار دارند، در حالی که در کشاورزی پر نهاده و پر تولید، ارقام پرمحصول انتخابی، معمولا کودپذیری بالایی دارند. به منظور شناخت و تمایز ژنوتیپ های گندم آهن کارا و کودپذیر از یکدیگر، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در ایستگاه تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی خراسان رضوی (طرق) طی سال های۹۱-۱۳۸۹ انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل ۶ ژنوتیپ گندم (گونه های گندم تریتیکاله و دوروم (رقم بلیخ – ۲) و ارقام الوند، فلات، C۷۵-۵ و طوس) و دو مقدار مصرف آهن (صفر و ۱۰ کیلوگرم در هکتار کلات Fe-EDDHA) بود. نتایج نشان داد مصرف آهن به طور میانگین، موجب افزایش معنی دار عملکرد دانه (P< ۰.۰۵) به میزان ۹/۹ درصد نسبت به شاهد گردید. در بین ژنوتیپ های گندم، بیشترین افزایش عملکرد در گندم دوروم به میزان ۱/۱۷ درصد) و کمترین آن در گندم رقم طوس (به میزان ۱/۴ درصد) بدست آمد. در اثر مصرف آهن، تغییر غلظت آهن در دانه، علی رغم ۷/۵ درصد افزایش، از نظر آماری معنی دار نگردید. ولی جذب آهن در دانه گندم به میزان ۴/۱۶ درصد افزایش معنی داری یافت (P< ۰.۰۱). کارایی مصرف آهن در ژنوتیپ های مختلف گندم به صورت: طوس و فلات< تریتیکاله< الوند< C۷۵-۵

کلیدواژه ها:

آهن کارا ، تریتیکاله ، دوروم ، عناصر کم مصرف ، کارآیی زراعی