انتخاب پرتو بهینه با استفاده از تبلور شبیه سازی شده در ردیابی به روش خمش

روش های خمش (bending) و پرتابی (shooting) دو روش متداول برای حل مسئله مقدار مرزی در ردیابی پرتوان هستند. در ردیابی به روش خمش فرض اولیه برای مسیر پرتو، یعنی خطی که چشمه و گیرنده را به هم متصل می کند، تا دستیابی به مسیری با کمترین زمان سیر، به طور تکراری خمیده می شود. میزان و جهت خمیدگی مسیر پرتو در هر تکرار به شیوه های گوناگون تعیین می شود. در این مقاله ضمن معرفی روشی بر مبنای تبلور شبیه سازی شده (simulated annealing) برای ردیابی پرتوی با کمترین زمان سیر طبق اصل فرما، توانمندی آن با اعمال روی مدل های فرضی نشان داده می شود، و نتایج با روش آشفتگی سه نقطه مورد مقایسه قرار می گیرد. با مقایسه نتایج مشاهده می شود که روش معرفی شده زمان سیر، کمینه کلی (global minima) را بدون توجه به مسیر اولیه انتخابی یا نحوه تغییرات سرعت به دست می آورد. به عبارتی بین هر جفت چشمه و گیرنده فقط آن پرتوی را می یابد که زمان سیر آن کمینه کلی باشد. الگوریتم تبلور شبیه سازی شده ضعف دیگر الگوریتم های ردیابی پرتو را که در یک کمینه موضعی گیر می افتند، ندارد. همچنین نشان داده می شود که روش معرفی شده با محدود کردن نقطه سوم از مسیر انتشار روی فصل مشترک، می تواند مسیر پرتو با کمینه موضعی(local minima) مربوط به اموج بازتابی را نیز تعیین کند.

کلیدواژه ها:

ردیابی پرتو ، روش خمش ، اصل فرما ، تبلور شبیه سازی شده