بررسی امکان کنترل بیولوژیکی بیماری پوسیدگی ریشه لوبیا با استفاده از موتانت های غیربیماری زای جدایه Fusarium solani f.sp. phaseoli

در سال های ۱۳۸۴ و ۱۳۸۵ گیاهانی با علایم پوسیدگی ریشه و طوقه از ۴۸ مزرعه مختلف لوبیا واقع در استان های خوزستان و مرکزی جمع آوری شدند. با به کارگیری آغازگرهای اختصاصی (FsphR و FsphF) تشخیص Fusarium solani f.sp. phaseoli، تعداد ۳ جدایه به عنوان فرم مخصوص لوبیا مورد تایید قرار گرفت. سوسپانسیون اسپور یکی از این سه جدایه (با استفاده از دستگاه گاماسل با چشمه کبالت ۶۰ اکتیویته ۲۵۰۰ کوری و نرخ دز ۳۸/۰ گری در ثانیه) در محدوده دز ۱۳۰ گری با اشعه گاما مورد پرتوتابی قرار گرفت. مقایسه مولکولی موتانت های غیربیماری زا و جدایه مادری با استفاده از ۱۰ آغازگر تصادفی نشان داد که موتانت های غیربیماری زایM۲۲  و M۲۳ به ترتیب ۷۳ و۵۰ درصد با جدایه مادری Kh۱۲ تشابه دارند. این نتایج نشان می دهد که غیربیماری زا شدن موتانت های بیماری زا ناشی از تغییرات ژنتیکی در آنها می باشد. این اولین گام جهت القای موتاسیون و تعیین موتانت های غیربیماری زایی است که انتظار می رود برای کنترل بیولوژیکی این بیماری مهم لوبیا مورد استفاده قرار گیرند.

کلیدواژه ها:

اشعه گاما ، القای موتاسیون ، Fusarium solani f.sp. phaseoli ، آغازگرهای اختصاصی ، موتانت های غیربیماری زا