نحوه‎ی انتخاب گیاهان در برنامه‎ریزی و معماری فضاهای سبز شهری در ایران(ارائه‎ی روشی با استفاده از منطق و نظریه‎ی مجموعه‎ها در ریاضیات)

فضای سبز برخلاف معنایی که ممکن است در عموم القا کند، تنها مکانی پوشیده از درخت گیاه و جدول‎کشی شده نیست، بلکه نمادی است از تفکرهای فرهنگی و اجتماعی یک جامعه و حوزه‎ی شمول آن نیز، تنها پارک‎ها را در بر نمی‎گیرد. کمابیش در تمامی موقعیت‎های طراحی محیط، ترکیب گیاهان بیشترین اثر را در شیوه‎ی ادراک مکان دارد. گیاهان مهم‎ترین متغیرهای محیطی در معماری منظر و فضای سبز به‎شمار می‎روند. وجود و عدم وجود ارتباط بصری منجر به احساس لذت و خوشایندی یا بی‎تفاوتی و ناخوشایندی می‎شود. با توجه به‎وجود مشکلات فراوان در مقوله‎ی فضای سبز در ایران، ارائه‎ی روش‎هایی برای انتخاب گیاهان با دیدگاه سیستمی و جمع‎نگر امری ضروری به‎ نظر می‎رسد. در این مقاله نخست مشکلات ناشی از انتخاب نادرست گیاهان در فضای سبز بررسی می‎شود و سپس گیاهان به‎لحاظ بصری و اصول زیباشناختی مورد بررسی قرار می‎گیرند و پس از آن روشی مناسب برای انتخاب گیاهان به‎صورت سیستمی و جمع‎نگر ارائه می‎شود که بر آیند سه دیدگاه اکولوژیکی ویژگی‎های عملکردی و ویژگی‎های بصری گیاهان است. منطق این روش، استفاده از نظریه‎ی مجموعه‎ها در ریاضیات است.

کلیدواژه ها:

اصول زیبا شناختی ، ترکیب گیاهی ، عناصر بصری ، فضای سبز ، معماری منظر ، ویژگی‎های عملکردی.