ارزیابی کمی و کیفی کاربری اراضی شهر مریوان
محل انتشار: پژوهش های جغرافیای انسانی، دوره: 43، شماره: 4
سال انتشار: 1390
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 51
فایل این مقاله در 22 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JHGR-43-4_003
تاریخ نمایه سازی: 10 آبان 1402
چکیده مقاله:
برنامهریزی کاربری اراضی شهری، هستهی اصلی برنامهریزی شهری را تشکیل میدهد و میتواند برای انتظام فضایی مناسب و استفادهی بهینه از فضای شهری و افزایش کارایی کاربریها عمل کند. نحوهی توزیع کاربریها در گسترهی شهر مریوان و ارزیابی کمی و کیفی کاربریها از نظر همجواری و پیشبینی وضع مطلوب گسترهی فضایی کالبدی شهر تا افق چشمانداز بیستساله، هدف اصلی این پژوهش است که بهصورت توصیفی تحلیلی با ماهیت کاربردی انجام گرفته است. نتایج حاصل از ارزیابی کیفی کاربری با استفاده از ماتریس سازگاری نشان می دهد کاربریهای آموزش عالی، فضای سبز، جهانگردی، شبکهی معابر، نظامی و انتظامی بهترتیب از کاملا سازگار تا کاملا ناسازگار است. در ماتریس مطلوبیت، مکانگزینی و استقرار کاربریهای مسکونی، آموزش عالی و ورزشی از نسبتا مطلوب تا کاملا نامطلوب را نشان میدهد که متناسب با نیازهای شهر نیست. همچنین در ماتریس ظرفیت، مقیاس عملکرد کاربریهای آموزشی، فرهنگی، درمانی، شبکهی معابر، حمل و نقل، انبارها و جهانگردی از نظر ظرفیت از نسبتا نامناسب تا کاملا نامناسب بوده و کاربریهای دیگر در این مورد تعادل بهتری دارند. در ماتریس وابستگی، کاربریهای مسکونی، آموزش عالی، ورزشی، اداری، صنایع و شبکهی معابر از وابستگی کامل تا نسبتا کامل بوده و برعکس کاربریهای آموزشی، فضای سبز، تاسیسات و تجهیزات شهری، مذهبی، نظامی و انتظامی از عدم وابستگی کامل تا نسبتا غیر وابسته با یکدیگر و دیگر کاربریها ارزیابی شدهاند که بهمانند مکمل زنجیره ی پیوستهی نیازهای شهری، در یک رده هستند. بهطورکلی نتایج پژوهش نشان می دهد پراکنش فضایی نامناسب کاربریهای شهری در سنجش با استانداردهای رایج کشور زیاد بوده و کاربریهای ناسازگار عامل مهم در عدم انتظامبخشی کاربریهای شهر مریوان شمرده میشود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
علی موحد
استادیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه تربیت معلم تهران
محمد حسین صمدی
دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه شهید چمران