ارزیابی آموزش سرپایی مراکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی قزوین از دیدگاه کارورزان پزشکی، سال ۱۳۹۹

مقدمه: با توجه به این که آموزش سرپایی به عنوان یکی از انواع آموزش بالینی در کسب توانمندی های دانشجویان نقش مهمی ایفا می نماید و همچنین اهمیت نظرسنجی از فراگیران به عنوان ذی نفعان آموزش سرپایی، پژوهش حاضر با هدف ارزیابی وضعیت آموزش درمانگاهی در بخش های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی قزوین از دیدگاه کارورزان انجام شد.روش کار: این مطالعه از نوع مقطعی، توصیفی- تحلیلی بوده  که در سال ۹۹ انجام شد. در این مطالعه نظرات کلیه کارورزان دانشگاه علوم پزشکی قزوین (۵۰ نفر) که تمامی درمانگاه های ۸ بخش (داخلی، جراحی، کودکان، زنان، روان پزشکی، عفونی، پوست و  ENTرا گدرانده بودند،  از طریق پرسشنامه روا شده Ambulatory Care Learning Education Environment  Measure  (ACLEEM) جمع آوری شد. داده ها با استفاده از نرم افزار۲۱ SPSS و آزمون های توصیفی-تحلیلی  در سطح معنی داری کمتر از ۰/۰۵ تحلیل شد.نتایج: در بین ۵۰ کارورز شرکت کننده در پژوهش حاضر، اکثریت آن ها (%۶۶)  زن بودند. در مجموع % ۸۰  آن ها مجرد بودند. میانگین سنی آن ها نیز  ۲/۱۴ ±  ۲۵/۶بود. میانگین نمره کل پرسشنامه ACLEEM در تمام بخش ها ۱۱۰/۵ محاسبه شد که در  طبقه بندی مطلوب گزارش گردید.  در میان ۸ بخش ارزیابی شده در مطالعه جاری، وضعیت ۶ بخش آموزشی مطلوب گزارش شد.نتیجه گیری: علی رغم وجود  برخی کمبود ها و ضعف ها، وضعیت آموزش درمانگاهی در بخش های دانشگاه علوم پزشکی قزوین از دیدگاه کارورزان، مطلوب به نظر می رسد. انجام مطالعات بعدی با هدف ارزیابی کیفیت آموزش درمانگاهی از دیدگاه  کارآموزان و اساتید نیز در سطح دانشگاه علوم پزشکی قزوین توصیه می شود .

کلیدواژه ها:

آموزش سرپایی ، دانشجویان پزشکی ، ارزیابی