نانوکامپوزیت های ساختار پلیمری زیست تخریب پذیر آنتی باکتریال در مهندسی بافت استخوان

پزشکی بازساختی (ترمیمی ) و مهندسی بافت در میان حوزه های مختلف تحقیقاتی مهم زیست پزشکی با هدف جایگزینی ، ترمیم بافت ها و یا اندام های آسیب دیده یا بیمار شناخته شده است . در سال های اخیر، به طور جامع به دلیل مجموعه ای از مولفه ها، از جمله نیاز های در حال توسعه جمعیت و افزایش امید به زندگی ، مهندسی بافت استخوان به عنوان یک جایگزین قریب الوقوع برای استفاده مرسوم از پیوند های استخوانی به دلیل عرضه نامحدود آن ها و اجتناب از انتقال بیماری ، قرار گرفته است . استراتژی های مهندسی بافت استخوان در نظر دارند تا با استفاده ازترکیب های هم افزایی از مواد زیستی ، دارو ها، مولکول های زیستی ، سلول ها، فاکتور های رشد و غیره، بازسازی بافت استخوانی جدید را تشویق کنند. پیشرفت های کنونی در علوم و فنآوری مواد، حوزه هایی از جمله مواد زیستی ، دارورسانی نانوذرات، داربست ها، پلیمرهای رسانا، هیدروژل ها، مخلوط های پلیمری ، کامپوزیت ها و نانوکامپوزیت ها، نانوسرامیک ها، نانوفیبر ها، غشاها، نانوفیلم ها، نانولوله ها و نانومیله ها راپوشش میدهد. بدلیل ساختار کامپوزیتی استخوان، پژوهشگران با استفاده از این مواد، سعی بر تقلید زیستی دارند.ترکیب این نانوکامپوزیت ها به دلیل خواص برجسته تر در اندازه نانو با تقویت کننده های پلیمری ، آنها را به اهداف بزرگ در مهندسی بافت و پزشکی ترمیمی نزدیک کرده است . در این مقاله به نانوکامپوزیت های ساختار پلیمری زیست تخریب پذیر میپردازیم که خود به دو دسته طبیعی و مصنوعی تقسیم بندی میشود.

کلیدواژه ها:

مهندسی بافت استخوان ، نانوکامپوزیت ، پلیمرهای زیست تخریب پذیر