اثر سطوح مختلف آبیاری و تراکم بوته بر عملکرد و اجزاء عملکرد دانه و کارآئی مصرف آب در ذرت دانه ای سینگل کراس ۳۰۲

به منظور بررسی اثرسطوح مختلف آب و تراکم کاشت برعملکرد، اجزاء عملکرد و کارایی مصرف آب هیبرید زودرس ذرت دانه ای سینگل کراس ۳۰۲ در روش آبیاری بارانی، پژوهشی طی دو سال زراعی (۱۳۸۵ و ۱۳۸۶) به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در منطقه کرج انجام گردید. کرت های اصلی سه سطح آبیاری ۷۵، ۱۰۰ و ۱۲۵ درصد نیاز آبی برآورد شده به روش پنمن مانتیث (با اعمال ضرایب گیاهی) و کرت های فرعی سه تراکم کاشت (۸۰ ، ۹۰ و ۱۰۰ هزاربوته در هکتار) بود. نتایج نشان داد که با افزایش آب آبیاری عملکرد دانه رقم مذکور به طور معنی داری افزایش یافت؛ بطوریکه بیشترین عملکرد دانه از تیمار۱۲۵% نیاز آبی و کمترین عملکرد از تیمار ۷۵% نیاز آبی حاصل شد. بیشترین میزان کارایی مصرف آب در تیمار ۱۰۰ درصد نیاز آبی (۰۳/۱ کیلوگرم بر متر مکعب) مشاهده گردید. تراکم های متفاوت کاشت نتوانستند اثر معنی داری را بر عملکرد، اجزاء عملکرد و کارایی مصرف آب رقم مذکور بگذارند. مقایسه میانگین برای اثر متقابل آبیاری × تراکم بوته برای وزن خشک گیاه نشان داد که تیمار سطح آبیاری ۱۲۵ % با تراکم ۹۰ هزاربوته در هکتار از نظر عملکرد دانه، وزن هزار دانه، وزن خشک گیاه، ارتفاع بوته، تعداد دانه در ردیف و تیمار سطح آبیاری ۱۰۰ درصد نیاز آبی با تراکم ۱۰۰ هزاربوته در هکتار از نظر کارایی مصرف آب برتر بودند. براساس نتایج این تحقیق در شرایط عدم محدودیت منابع آبی، کاربرد ۱۲۰۰۰ متر مکعب آب در هکتار (در روش آبیاری بارانی) و اعمال تراکم کاشت ۹۰ هزاربوته در هکتار و در شرایط محدودیت منابع آبی کاربرد ۱۰۰۰۰ متر مکعب آب در هکتار و اعمال تراکم کاشت ۱۰۰ هزاربوته در هکتار برای ذرت دانه ای سینگل کراس ۳۰۲ در منطقه کرج مناسب می باشد.

کلیدواژه ها:

ذرت دانه ای ، آبیاری بارانی ، عملکرد دانه ، اجزاء عملکرد و کارآیی مصرف آب