اثر ورمی کمپوست خاک اره در بستر کشت گلدانی بر تغذیه و رشد گیاه دیفن باخیا

برای تعیین آثار جایگزینی ورمی کمپوست کود گاوی + خاک اره (نسبت حجمی ۸۰ به ۲۰) با پیت در بستر کشت پیت + پرلیت (نسبت حجمی۱:۲) بر گیاه برگ زینتی دیفن باخیا (Diffenbachia amonea)، ابتدا خاک اره در اختیار کرم خاکی قرار داده شد و بعد از تولید ورمی کمپوست، قلمه های ریشه دارشده گیاه در بستر شاهد پیت + پرلیت (نسبت حجمی۱:۲) و بسترهای با جایگزینی ۲۵ ، ۵۰ ، ۷۵ و۱۰۰% ورمی کمپوست کود گاوی + خاک اره بجای پیت (پیت + پرلیت) کشت شدند. نیتروژن، پتاسیم، کلسیم و منیزیم (در گیاه و خاک)، ارتفاع گیاه، قطر، وزن تر ساقه و برگ، وزن خشک ساقه و برگ و وزن تر ریشه، تخلخل تهویه ای، ظرفیت نگهداری آب، تخلخل کل، جرم مخصوص ظاهری و جرم مخصوص حقیقی اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد که افزایش سطوح ورمی کمپوست کود گاوی + خاک اره در جایگزینی با پیت بطور معنی داری (P < /span> ≤ ۰.۰۵) نیتروژن، فسفر، پتاسیم، کلسیم و منیزیم را در برگ و بسترکشت دیفن باخیا افزایش داد و بیشترین مقدار آن در۱۰۰% ورمی کمپوست کود گاوی + خاک اره حاصل شد. ۵۰% ورمی کمپوست کود گاوی + خاک اره بیشترین ارتفاع گیاه (۲۳/۱۰ سانتی متر) و ۲۵% ورمی کمپوست کود گاوی + خاک اره بیشترین قطر ساقه گیاه (۴۶/۲۳ میلی متر)، وزن تر ساقه و برگ (۸۱/۵۶ گرم)، وزن خشک ساقه و برگ (۸۳/۵ گرم) و وزن تر ریشه (۰۷/۶۴ گرم) و وزن خشک ریشه (۲۱/۶ گرم) را داشتند. با افزایش سطوح ورمی کمپوست کود گاوی+ خاک اره قدرت نگهداری آب در بستر کشت در مقایسه با پیت افزایش یافت و بیشترین مقدار آن (۶/۷۳ درصد) نیز در ۱۰۰% ورمی کمپوست کود گاوی + خاک اره بود.

کلیدواژه ها:

خاک اره ، پیت ، پرلیت ، بستر کشت ، تغذیه و دیفن باخیا