ارزیابی یک دستگاه نشاء کار خودگردان جدید -مطالعه موردی کشت نشاء پیاز

کاشت نشاء یکی از روش های موثر در افزایش بازده اقتصادب برخی محصولات کشاورزی مانند برنج، پیاز و سبزی ها است در این تحقیق به منظور کشت مکانیزه نشای ریشه لخت پیاز، یک دستگاه جدید نشاء کار نیمه خودکار و خودگردان، مورد ارزیابی قرار گرفت. واحدهای کارنده این ماشین ۱۲ ردیفه دارای یک موزع چرخان استوانه ای بودند که نشاء گذاری در سلول های آن بصورت دستی (با نیروی کارگر) انجام می گرفت. به منظور ارزیابی ماشین و تعیین شرایط بهینه، اثرات دو عامل سرعت پیشروی در سه سطح ۰/۱۶،۰/۲۱،۰/۲۸ کیلومتر بر ساعت و عمق کار در دو سطح ۳ و ۶ سانتی متر بر روی پارامترهای شاخص نکاشت، شاخص چندتایی، شاخص کیفیت تغذیه، شاخص دقت و ظرفیت مزرعه ای مورد بررسی قرار گرفت. نتایج آزمون ها نشان داد که عمق کار فقط بر روی شاخص دقت اثر معنی دار دارد، به طوری که با افزایش عمق کار شاخص دقت کاهش یافته است. تغییر سرعت پیشروی بر روی شاخص نکاشت، شاخص چندکاشتی، شاخص کیفیت تغذیه در سطح احتمال ۵ درصد اثر معنی دار داشته و بر روی شاخص دقت تاثیر معنی داری نداشت. با افزایش سرعت پیشروی از ۰/۱۶ به ۰/۲۸ کیلومتر بر ساعت، شاخص نکاشت ۷۵/۵ درصد، شاخص چند کاشتی ۶۹ درصد افزایش ولی شاخص کیفیت تغذیه ۱۷/۴ درصد کاهش یافته است سرعت بهینه برای نشاء کاری پیازبا این دستگاه، سرعت ۰/۲۱ کیلومتر بر ساعت بدست آمد. در این سرعت، شاخص های تغذیه، نکاشت، چند کاشتی، دقت و ظرفیت مزرعه ای به ترتیب برابر ۸۷/۴۵، ۶/۱۷،۳/۴، ۹/۱ درصد و ۰/۰۳۱ هکتار بر سرعت بدست آمد.

کلیدواژه ها:

ارزیابی ، پیاز ، ظرفیت مزرعه ای ، نشاکار