ساخت غشاء مسطح پلی کاپرولاکتون با روش الکتروریسی و استفاده از آن در حذف ترکیبات شیمیایی در پسابها به عنوان یک پلیمر زیستی

در دهه های احیر، توجه به جایگاه پلیمرهای زیستی در حوزه فناوریهای پیشرفته به دلیل حواص بیولوژیکی ، تجزیه پذیری طبیعی و کاهش اثرات زیست محیطی افزایش یافته است . الکتروریسی ، به عنوان یک روش نوین و قابل تجزیه و تحلیل برای ساحت و اصاح ساحتار پلیمرها، توانسته است تا از تنوع گستردهای از مواد بهرهبرداری کرده و حواص زیستی و فیزیکی آنها را بهبود بحشد. پلی کاپرولاکتون (PCL) از جمله پلیمرهای زیستی است که به دلیل ویژگی های منحصر به فرد حود، در مقایسه با سایر پلیمرها، استفادههای گستردهای در زمینه های پزشکی و بیومواد دارد ].۱[در این مقاله به بررسی روشهای الکتروریسی پرداحته می شود. نتایج این مطالعه نه تنها ارتقاء اطلاعات ما از الکتروریسی پلی کاپرولاکتون را تسهیل می کند، بلکه باعث می شود تا این پلیمر زیستی به عنوان یک جایگزین موثر در برنامه های آینده فناوری و صنعت مورد استفادهقرار گیرد.

کلیدواژه ها:

پلی کاپرولاکتون ، زیستی ، الکتروریسی ، غشاء ، پلیمر