تاثیر دوزاژ مختلف شیاف پروژسترون بر مقاومت عروق رحمی- جنینی در زنان در معرض خطر زایمان زودرس و مقایسه آن با گروه شاهد
سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 238
فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJOGI-26-7_001
تاریخ نمایه سازی: 24 آبان 1402
چکیده مقاله:
مقدمه: علی رغم استفاده گسترده از پروژسترون در بارداری، اما اطلاعات محدودی از تاثیر آن بر گردش خون رحمی-جفتی و به خصوص بر سیستم گردش خون جنین در نیمه دوم بارداری موجود است. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر دوزاژ مختلف شیاف پروژسترون بر شاخص های سونوگرافی داپلر شریان های رحمی، نافی و مغزی میانی جنین، و بروز زایمان پره ترم در زنان در معرض خطر زایمان زودرس انجام گرفت. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور در سال های ۹۹-۱۳۹۷ بر روی ۹۰ زن باردار با سن حاملگی ۳۳-۲۴ هفته با تشخیص پره ترم لیبر انجام شد. افراد به طور تصادفی در سه گروه قرار گرفتند. هر سه گروه در بدو بستری تحت سونوگرافی داپلر شریان های رحمی، نافی و مغزی میانی جنین قرار گرفتند، سپس در گروه اول پروژسترون ۴۰۰ میلی گرم و در گروه دوم پروژسترون ۲۰۰ میلی گرم به صورت واژینال تجویز شد و گروه سوم هم به عنوان گروه کنترل مورد مطالعه قرار گرفت. هر سه گروه ۴۸ ساعت بعد مجددا تحت سونوگرافی داپلر قرار گرفتند. مقاومت عروق بر اساس پارامترهای داپلر RI (شاخص مقاومت) و PI (شاخص ضربان پذیری) سنجیده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه ۱۶) و آزمون های آنالیز واریانس یک طرفه، کروسکال والیس، کای اسکوئر، دقیق فیشر، تی زوجی، ویلکاکسون، من ویتنی یو و رگرسیون لجستیک انجام شد. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنادار در نظر گرفته شد. یافته ها: سه گروه از لحاظ سن مادر، پاریته، سن حاملگی، طول سرویکس، سابقه زایمان پرهترم و RI و PI شریان های رحمی، نافی و مغزی میانی جنین در بدو بستری تفاوت معناداری نداشتند (۰۵/۰p>). در هر دو گروه پروژسترون، RI و PI در هر سه شریان رحمی، نافی و مغزی میانی جنین در ۴۸ ساعت بعد از مداخله نسبت به بدو بستری به طور قابل توجهی کاهش پیدا کرد (۰۵/۰p<). کاهش شاخص های PI و RI همه شریان ها به جز PI شریان رحمی (۱۰۵/۰=p)، در ۴۸ ساعت بعد از مداخله در گروه های پروژسترون در مقایسه با گروه کنترل معنادار بود (۰۵/۰p<). نتیجه گیری: تجویز تک دوز ۲۰۰ یا ۴۰۰ میلی گرم پروژسترون واژینال در زنان با سن حاملگی ۳۳-۲۴ هفته با تشخیص پره ترم لیبر، موجب کاهش معنادار مقاومت عروق رحمی، نافی و جنینی بعد از ۴۸ ساعت می شود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
مژگان رحمانیان
دانشیار گروه زنان و مامایی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی سمنان، سمنان، ایران.
پریسا امینی
دستیار گروه زنان و مامایی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی سمنان، سمنان، ایران.
ساناز انصاری
دانشیار گروه رادیولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی سمنان، سمنان، ایران.
مجید میرمحمدخانی
دانشیار گروه آمار، مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی موثر بر سلامت، دانشکده پزشکی اجتماعی، علوم پزشکی سمنان، دانشگاه علوم پزشکی سمنان، سمنان، ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :