تحلیلی بر خوانش اجتماعات تاب آور در برابر بحران زلزله (مطالعه موردی: کلان شهر تبریز)

پرسمان و انگاره نوشتار حاضر آمیزه ای است از نگرش پیشران های اجتماعی تاب آور در برابر بحران زلزله؛ امری که با فزونی جمعیت شهرنشینی و توسعه شهری رنگ می گیرد تا از این طریق سازمان های متولی مدیریت شهری در برابر مدیریت بحران زلزله مورد توجه قرار دهند. در حالی ابعاد این مساله گسترش روزافزون یافته است که یکی از ویژگی های آن درگیری گفتمان پیشران های دخیل در سامان دادن به این پدیده است که خود بر دامنه اهمیت آن افزوده است؛ بنابراین هدف پژوهش کاربست این انگاره بر منصه جغرافیایی کلان شهر تبریز بوده است، تا از این رهگذر بتواند با شناسایی پارامترهای موثر بر تاب آوری منطقه در برابر خطر زلزله به آسیب شناسی زمینه های دسترسی به آن بپردازد. پژوهش حاضر بر اساس هدف در زمره تحقیقات کاربردی، به لحاظ ماهیت و روش از نوع تحقیقات توصیفی- تحلیلی می باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کارشناسان حوزه مدیریت بحران و تاب آوری شهری است که بر اساس نظرات ۳۵ متخصص در دسترس و آشنا با مدیریت بحران و تاب آوری شهری پرسشنامه نهایی وارد نرم افزار میک مک (Micmac) می گردد و از روش سوات در جهت شناسایی نقاط کلیدی شناخت عوامل در جهت رسیدن بر تاب آوری اجتماعی در پهنه های مستعد شناسایی شده کلان شهر تبریز استفاده می شود. نتایج تحقیق نشان داد که امر دانش و آگاهی اجتماعی، آموزش و مهارت و قابلیت و دسترسی به خدمات مهم ترین پیشران های موثر بر خلق اجتماعات تاب آور شهر تبریز می باشند. استفاده از توان آگاهی در جهت مشارکت مرمی برای مقابله با سوانح طبیعی مانند زلزله و افزایش تا ب اوری بسیار مهم است. چرا درصورتی که افراد از آگاهی و مهارت کافی برخوردار و توانمند شده باشند، می توان امیدوار بود که هنگام وقع زلزله خواهند توانست با واکنش و رفتار مناسب، جان خود و نزدیکان را حفظ و کمتر دچار آسیب جانی، مالی و روحی شوند.

کلیدواژه ها:

"تاب آوری" ، "آینده پژوهی" ، "طرح های توسعه" ، " زلزله" ، "کلان شهر تبریز"