آسیب پذیری سازمانی و مدیریت بخش های بستری در مواجهه با بحران

اهداف: ارزیابی آسیب­پذیری در بیمارستان شامل سه عنصر آسیب­پذیری ساختاری، آسیب­پذیری غیرساختاری و آسیب­پذیری مدیریتی و سازمانی است. هدف از انجام این پژوهش، ارزیابی آسیب­پذیری سازمان و مدیریت یک بیمارستان منتخب در مواجهه با بحران بود. روش­ها: این مطالعه مقطعی- مشاهده­ای، در سال ۱۳۸۷ در بخش­های بستری یک بیمارستان منتخب نظامی شهر تهران انجام شد. گردآوری داده­ها از طریق پرسش­نامه در مقیاس لیکرت به­صورت ۵گزینه­ای انجام گرفت. برای آنالیز داده­ها از نرم­افزار آماری SPSS ۱۶ استفاده شد. یافته­ها: بیشترین و کمترین میزان آسیب­پذیری ساختاری به­ترتیب در بخش جراحی عمومی (۷۶.۵%) و اورژانس (۵۲.۲۲%) مشاهده شد. بالاترین میزان آسیب­پذیری غیرساختاری در بخش­های داخلی و اتاق عمل (۷۳.۵%)و کمترین در بخش کودکان (۳۶.۴۴%) وجود داشت. بخش مراقبت­های ویژه بالاترین (۸۰.۲۷%) و بخش­های اتاق عمل و داخلی کمترین میزان آسیب­پذیری (۶۹.۰۶%) را در عوامل مدیریتی و سازمانی داشتند. نتیجه­گیری: با توجه به بالا بودن میزان آسیب­پذیری بیمارستان­ها در مقابله با بحران، لازم است مدیران ارشد و سیاست­گذاران مرتبط، تمهیداتی جدی درخصوص کاهش آسیب­پذیری اتخاذ نمایند.