رویکرد جدید جهت درون پوشانی آنتوسیانین های تمشک سیاه وحشی به روش کواسرواسیون کمپلکس با استفاده از ژلاتین و صمغ عربی به عنوان مواد دیواره

چکیده در این تحقیق، به منظور کاهش ناپایداری آنتوسیانین­های تمشک بخصوص در شرایط نامطلوب، از میکروانکپسولاسیون به روش کواسرواسیون کمپلکس بعد از تهیه­ی امولسیون دوگانه­ی آنتوسیانین­ها و با استفاده از مواد دیواره­ای صمغ عربی و ژلاتین استفاده شد. فرآیند کواسرواسیون به عنوان تابعی از غلظت­ ژلاتین، صمغ عربی و ماده­ی هسته در نسبت­های ۵/۰: ۱: ۱و ۱: ۱: ۱،  غلظت­های محلول پلیمر ۰/۵ و ۵/۷ درصد وزنی-حجمی و همچنین pH(۵/۳، ۰/۴، ۵/۴ و ۰/۵) مورد مطالعه قرار گرفت. در ادامه مورفولوژی، اندازه­ی ذرات، رطوبت، انحلال­پذیری، هیگروسکوپی، ظرفیت بارگیری، پایداری و اسپکتروسکوپی فروسرخ (FTIR) ارزیابی شدند. میکروکپسول­ها رطوبت، هیگروسکوپی و انحلال­پذیری کمتری در مقایسه با فرم آزاد آنتوسیانین نشان دادند. آن­ها اندازه­ی ذرات بین ۹۷/۰ ± ۲۵/۴۵ تا ۱۸/۷±۹۲/۸۷میکرومتر و ظرفیت بارگیری بالایی (۳۱/۰ ± ۰۵/۳۳ تا ۳۰/۰ ± ۷۲/۴۱) داشتند. بر طبق نتایج HPLC، روش انتخابی به طور قابل ملاحظه­ای پایداری آنتوسیانین­ها را تا ۳۶% بعد از دو ماه نگهداری در º C ۳۷  افزایش داد. طیف FTIRوقوع فرآیند کواسرواسیون کمپلکس را به اثبات رسانید. علاوه بر این، میکروکپسول بهینه­ی انتخاب شده رنگ قرمز شدیدی را بعد از مدت زمان نگهداری نشان داد که تایید کننده­ی موثر بودن روش انتخابی در محافظت از آنتوسیانین­هاست. واژگان کلیدی: آنتوسیانین­های تمشک سیاه، ژلاتین، صمغ عربی، درون­پوشانی، مواد غذا-دارو، پایداری.

کلیدواژه ها:

آنتوسیانین های تمشک سیاه ، ژلاتین ، صمغ عربی ، درون پوشانی ، مواد غذا-دارو ، پایداری.