اثر زمان برداشت بر ویژگی های کیفی، ارزش غذایی و خواص ارگانولپتیک میوه انواع گوشت قرمز و گوشت طلایی کیوی فروت (Actinidia chinensis)

برداشت میوه در زمان نامناسب مهمترین عامل کاهش کیفیت، بازارپسندی و عمر پس از برداشت میوه کیوی است. در این پژوهش، تاثیر زمان های مختلف برداشت بر ویژگی های کیفی، ارزش غذایی و خواص ارگانولپتیک میوه دو ژنوتیپ جدید کیوی فروت با گوشت قرمز و زرد بررسی شد. میوه های هر دو ژنوتیپ در شش زمان مختلف ۱۳۰، ۱۴۰، ۱۵۰، ۱۶۰، ۱۷۰ و ۱۸۰ روز پس از مرحله تمام گل برداشت شدند. نتایج نشان داد میوه هایی که ۱۸۰ روز پس از تمام گل برداشت شدند، میانگین وزن، طول، قطر میوه، درصد ماده خشک، محتوای مواد جامد محلول و قند محلول کل بالاتری داشتند. این در حالی است که اسید قابل عیارسنجی آن ها نسبت به میوه هایی که زودتر برداشت شده بودند، کمتر بود. دامنه میزان مواد جامد محلول در ژنوتیپ گوشت زرد بین ۸۰/۶ و ۶۶/۱۱ و در ژنوتیپ گوشت قرمز بین۹۰/۶ و ۷۰/۱۳ درجه بریکس متغیر بود. با تاخیر در زمان برداشت میزان فنول کل، آسکوربیک اسید، ظرفیت آنتی اکسیدانی کل با دو روش DPPH و FRAP، و زاویه هیوی پریکارپ بیرونی و درونی میوه ها در هر دو ژنوتیپ کاهش پیدا کرد. محتوای آسکوربیک اسید در ژنوتیپ گوشت قرمز از ۳۴/۹۰ به ۵۷/۷۵ میلی گرم در ۱۰۰ گرم و در ژنوتیپ گوشت زرد از ۸۳/۷۴ به ۶۲/۵۰ میلی گرم در ۱۰۰ گرم کاهش یافت. میوه کیوی گوشت قرمز در مقایسه با گوشت زرد ظرفیت آنتی اکسیدانی و ارزش غذایی بالاتری داشت. همچنین، بین محتوای آسکوربیک اسید و ظرفیت آنتی اکسیدانی اندازه گیری شده با دو شیوه DPPH (۹۸/۰=r) و FRAP (۹۵/۰=r) همبستگی مثبت و معنی دار وجود داشت. در مجموع، میوه ژنوتیپ های جدید کیوی فروت با رنگ گوشت قرمز و زرد تنها بعد از ۱۷۰ روز پس از تمام گل، به حداقل محتوای مواد جامد محلول و حداقل زاویه هیو جهت برداشت تجاری با خواص ارگانولپتیک بالا رسیدند و تاخیر در برداشت باعث افزایش خواص ارگانولیپتیک در هر دو ژنوتیپ شد. همچنین ظرفیت آنتی اکسیدانی آنها نسبت به برداشت زودهنگام اندکی کمتر بود.

کلیدواژه ها:

ارزش غذایی ، ارزیابی حسی ، آنتی اکسیدان ، شاخص هیو