مطالعه نسبت بین زیبایی و عفاف با تاکید بر آیات وروایات

هنر اسلامی، هنری است که می کوشد با حقیقت اسلام رابطه دیرینه داشته باشد.دین اسلام به عنوان جامعترین وکامل ترین برنامه زندگی بشر، راهکارهای متعددی رابرای رشد وتعالی اجتماعی انسان مطرح نموده است.یکی از جلوه های زندگی انسان که جذب و ذوق همراه ب ا انبساط روحی را دربردارد، موضوع زیبایی است. میزاندرک و دریافت زیبایی محسوس و زیبایی معقول در هر فردی درجات گوناگونی دارد.مبانی نظری هنر اسلامی ازقرآن وسایر ادیان توحیدی قابل استخراج است.درهنر اسلامی، باطن وظاهر ، صورت ومحتوا، هردوتجلی امر الهیاند. یکی نامحسوس (معنا ومحتوی) ودیگری محسوس (صورهنری) است. حال از این منظر مقوله پوشش در انساندر دوقالب مفهوم می یابد. ۱- ریشه اعتقادی باطنی عفاف به معنی خوشتن داری از هر کار و عمل حرام ۲ - صورتشکلی پوشش در انسان با توجه به جوامع واقلیم های متفاوت. مطالعه نسبت ورابطه عفاف با زیبایی ظاهری شایداز نگاه مادی گرایان در تعارض است. ولی از منظر آیات قرآن و همچنین فلاسفه اسلامی زیبایی معقول سطح بالاتریاز زیبایی محسوس را دارد و درک جایگاه معناداری برخوردار است .مطالعه این ارتباط مد نظر پژوهش حاضر است. که با روش توصیفی تحلیلی به چگونگی ارتباط بین زیبایی وعفافدرارائه الگوهای مناسب در زندگی وچگونگی توصیف این رابطه از منظر آیات وروایات پرداخته است. دراین راستا بااستناد برمنابع کتابخانه ای و با تاکید بر آیات وروایات یافته های تحقیق نشان می دهد نظام احسن از بالاترینجایگاه در روش وسبک زندگی برخوردار است ،که راه تعالی انسان راهموار نموده است.

کلیدواژه ها:

زیبایی ، عفاف ، محسوس ومعقول ، نظام احسن