نقش و تاثیر اسطوره در روان شناسی : بررسی اساطیر شاهنامه و تطبیق با مفاهیم روان شناسی

هدف از پژوهش حاضر ، بررسی نقش و اسطور ها در روان شناسی و روان کاوی می باشد . اسطوره ها ، دنیای آرمانی انسان هایی است که رخدادهای تاریخی راضی شان نمی کند لذا گمشده های خود را در حوادث خیالی می جویند . معمولا اسطوره ها از یک روایت باستانی زبانی یا سینه به سینه سرچشمه و مایه می گیرند . این پژوهش از نوع مروری بوده و برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از روش تحلیلی - توصیفی استفاده شده است . در ابتدا داده ها توسط روش کتابخانه ای ، فیش برداری ، استفاده از کتب و مقالات گردآوری شده است سپس به تجزیه وتحلیل آنها اقدام شده است . نتایج پژوهش حاکی از آن است اسطوره های یونان باستان در اندیشه ها ، نظریه ها و آراء روان شناختی زیگموند فروید و کارل گوستاو یونگ بسیار پررنگ بوده و تاثیر زیادی داشته است . مهم ترین آنها عقده ی ادیپ می باشد که فروید آن را از اساطیر یونان اخذ نموده است . در این پژوهش شش شخصیت اسطوره ای ایران باستان شامل کیومرث ، زال ، رستم ، بانوگشسب ، اسفندیار و گردآفرید مورد بررسی قرار گرفته و از زاویه ی روان شناختی به تحلیل شخصیت آنها پرداخته شده است که در هر شش شخصیت مصادیقی از آراء و مفاهیم روان شناسی و روان کاوی موجود است .

کلیدواژه ها:

اسطوره ، روان شناسی ، زیگموند فروید ، کارل گوستاو یونگ ، شاهنامه