بررسی اثر گذاری بازی درمانی و اموزش بر رشد منش های اخلاقی در کودکان و نوجوانان بد سر پرست

ایجاد موقعیت های یادگیری تعاملی ، روش های مطلوب آموزش و پرورش به شمار می آید. پژوهشگران و دانشمندان در حوزهی آموزش و پرورش، ارزش های والای »تعاملی بودن محیط های آموزشی « را پیوسته مطرح و بر آن تاکید کردهاند. این محیط ها شامل موقعیت هایی هستند که در آنها دانش آموزان به جای اینکه گیرندگان غیرفعال اطلاعات از منابع آموزشی باشند، خود به طور مستقیم در فرایند یادگیری شرکت فعالانه دارند. یکی از موقعیت های تعاملی بین شاگرد و معلم ، »بازی های آموزشی « است که در بطن خود، دارای هدف آموزشی است ؛ بازیهای آموزشی می توانند به عنوان رسانه ای مفید و کارآمد در سطوح رسمی و غیررسمی مورد استفاده ی معلمان قرار گیرند. هدف غایی این بازیها فقط تفنن یا پرکردن اوقات فراغت نیست ، بلکه چنین بازیهایی ، در ضمن ایجاد لحظاتی لذت بخش و فرح انگیز برای مخاطبان، با فراهم ساختن تجربه هایی نزدیک به تجربه های دست اول، یادگیری سریع تر و پایدارتر را سبب می شوند .هدف از اجرای این پژوهش بررسی اثر گذاری بازی درمانی و اموزش بر رشد منش های اخلاقی در نوجوانان بد سرپرست بهزیستی بوده است . پژوهش حاضر از نوع آزمایشی و جامعه آماری موردنظر از طریق نمونه گیری تصادفی دردسترس از بین کودکان بهزیستی با دامنه سنی ۱۲ الی ۱۵ سال که در بهزیستی شهرستان تکاب در سال ۱۴۰۱- ۱۴۰۲ زندگی می کردند انتخاب شدند. نمونه پژوهش حاضر شامل ۵۶ نوجوانان (۳۳دختر و ۲۳پسر) بودند که به صورت تصادفی به ۲گروه آزمایش و گواه تقسیم بندی گشته اند. برای جمع آوری اطلاعات ابزار زیر مورد استفاده قرار گرفت . پرسشنامه طراحی شده توسط محقق ۱۰ گویه در حوزه ی منش های اخلاقی بوده است . پس از جمع آوری داده ها، به منظور تجزیه وتحلیل این اطلاعات از آزمون تی برای ۲گروه مستقل و آزمون تحلیل کوواریانس استفاده گردید. با توجه به نتایج حاصل از این پژوهش بازی درمانی و اموزش بر رشد منش های اخلاقی در نوجوانان بد سرپرست در بهزیستی اثر مثبت و معناداری دارد.

کلیدواژه ها:

بازی درمانی ، بهزیستی ، منش اخلاقی ، نوجوانان بد سرپرست