کاهش فاصله نسبتا زیاد شهرهای جدید از مادرشهرها و لزوم ایجاد امکانات حمل و نقل عمومی نظیر مترو و راههای ارتباطی سریع جهت عدم انزوای شهرهای جدید در نظام شهری کشور

طراحی و ایجاد شهرهای جدید در کشورهای توسعه یافته و درحال توسعه بیشتر برای سیاست اسکان و جذب سرریزهای جمعیتی که مشکلات شهرنشینی را سبب می شود، اجرا می گردد. در ایران رشد شتابان شهرنشینی در سه دهه گذشته با توان تجهیز فضاهای شهری و گسترش زیر ساخت ها متناسب نبود و مشاغل مورد نیاز را ایجاد نکرد، از آن جا که توزیع فضایی شهرها و جمعیت در چارچوب یک برنامه جامع مبتنی بر هماهنگی های بخشی و ناحیه ای صورت نگرفته، مشکلات ناشی از رشد شتابان جمعیت شهرنشین ابعاد پیچیدهای یافته است. در نتیجه مشکلاتی نظیر گرانی مسکن، بیکاری، اسکان غیررسمی به شدیدترین مشکل مسکن در سیمای جامعه شهری کشور ظاهر شده که رفع آن ها مستلزم تلاش همه جانبه و برنامه ریزی شده است. شهرهای جدید در کاهش مشکلات حمل و نقل مادر شهرها و شهرهای بزرگ نقش عمده ای برعهده دارند، در برنامه ریزی حمل و نقل این شهرها، نوع وسیله نقلیه باید با توجه به اندازه شهر، وضعیت کالبدی آن، حفظ محیط زیست و صرفه جویی در زیرساخت ها تعیین شود. درس ها و تجارب گذشته ثابت کرده است که توسعه و حمل و نقل شهر جدید یک گام اساسی برای ایجاد یک جامعه قابل زندگی و یک شهر با کیفیت زندگی در یک جامعه پایدار است.

کلیدواژه ها:

کلمات کلیدی: حمل و نقل پایدار ، تامین دسترسی ، مناطق مختلف شهر ، حمل و نقل ریلی ، شهرداری.