عوامل ضرورت توجه به روان شناسی تربیتی بعد از انقلاب

روانشناسی تربیتی مطالعهء روانشناسانهء چگونگی تدریس و تربیت و کارآیی آن ها در وضعیت های آموزشی است.زمینه های کار روانشناسان تربیتی در تعلیم و تربیت و روانشناسی جدید،از ابتدای قرن بیستم در اروپا و امریکا،جایی که نظریه ها و یافته های پژوهشی جدید فضایی تازه و جهانی برای این دانش ایجاد کرده بود،به ظهور رسید. دانش تدریس و تربیت در دورهء پیش از ظهور روانشناسی تربیتی از نوع دانش پداگوژیک بود. پژوهش حاضر به روش مروری کتابخانه ای انجام شد که هدف از آن بررسی عوامل ضرورت توجه به روان شناسی تربیتی بعد از انقلاب بود. نتایج پژوهش نشان می دهد که ازسازی فرهنگی برنامهها و کارکردهای نهادهای آموزشی- فرهنگی ضرورتی اجتناب ناپذیر است. هر کوشش تعلیم و تربیتی و فرهنگی درست باید بر آرمان های ناب انقلاب اسلامی متمرکز باشد. نظام تعلیم و تربیت باید بتواند راهنمای اندیشه و برنامه ریزی در تمام حوزه هایی باشد که سبب تحقق تدریجی این اهداف بشود. برای باقی ماندن و به رشد و تعالی رسیدن، هیچ چاره ای نیست جز این که با تکیه بر مبانی ملی- دینی، هویت خود را حفظ کرده و با بهره وری از دانش های عینی عصر حاضر و زمانە پیشروی، طرح نوی در اندیشه و عملکرد در پیش گرفت

کلیدواژه ها:

تربیت اسلامی ، روانشناسی تربیتی ، فرهنگ