نقش تعلل ورزی و کنترل عواطف در پیش بینی واکنش پذیری بین فردی سالمندان

مقدمه: هدف پژوهش حاضر تعیین نقش تعللورزی و کنترل عواطف در پیش بینی واکنش پذیری بین فردی بود. روش­: این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی سالمندان بازنشسته شهر ساری در سال ۱۳۹۲ است که از بین آنها نمونه ای به حجم ۲۲۰ نفر (۱۱۴ زن و ۱۰۶ مرد) با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای جمعآوری دادهها از  مقیاس تعلل ورزی عمومی، مقیاس کنترل عواطف و شاخص واکنش پذیری بین فردی استفاده شد. نتایج: نتایج نشان داد که تعللورزی (۳۳- =r)، کنترل عواطف (۵۳ =r)، اضطراب (۴۲ =r) و عاطفه مثبت (۲۵ =r) با واکنش پذیری بین فردی همبستگی معنادار دارد. نتایج آزمون تحلیل رگرسیون نشان داد که افسردگی، اضطراب و تعللورزی میتوانند تغییرات مربوط به دیدگاهگیری را به طور معناداری پیشبینی کنند. همچنین اضطراب و عاطفه مثبت میتوانند به طور معناداری تخیل را پیشبینی کنند؛ خشم به طور منفی و اضطراب به طور مثبت میتوانند توجه همدلانه را پیشبینی کند؛ همچنین خشم قادر است پریشانی شخصی را به طور مثبت پیشبینی کند. در مجموع اضطراب، عاطفه مثبت و تعللورزی میتوانند ۲۸ درصد از واریانس واکنش پذیری بین فردی سالمندان را تبیین کنند. بحث و نتیجه گیری: میتوان از طریق آموزش کنترل عواطف و آموزش راهبردهای مقابله با تعللورزی به بهبود روابط بین فردی سالمندان و متعاقب آن کیفیت زندگی و سلامت آنها کمک کند.

کلیدواژه ها:

تعلل ورزی ، کنترل عواطف ، واکنش پذیری بین فردی ، سالمندان