مقایسه ویژگی های خلقی و مولفه های تعامل زناشویی در مادران با توجه گستره آسیب بینایی در فرزندان

مقدمه: مطالعه حاضر با هدف بررسی ویژگی های خلقی و مولفه های تعامل زناشویی در مادران دارای یک یا چند فرزند با آسیب بینایی انجام شد.روش: روش پژوهش از نوع توصیفی و پس رویدادی است. جامعه آماری پژوهش را سه گروه از مادران دارای یک یا چند فرزند مبتلا به آسیب بینایی و مادران دارای فرزند بدون آسیب بینایی ساکن شهرهای تهران و کرج در سال ۱۳۹۶ تشکیل می داد که از هر گروه به ترتیب ۱۲۰ مادر دارای یک فرزند مبتلا، ۱۰۴ مادر دارای بیش از یک فرزند مبتلا به آسیب بینایی و ۱۲۰ مادر دارای فرزند بدون آسیب بینایی به روش در دسترس و داوطلبانه انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه حالات خلقی برومز (۲۰۰۷) با دو بعد خلق مثبت و منفی و پرسشنامه مولفه های تعامل زناشویی افروز (۱۳۹۰) بود.نتایج: نتایج حاصل از اجرای آزمون تحلیل واریانس چندمتغیره نشان داد که مادران دارای بیش از یک فرزند مبتلا به آسیب بینایی، نمرات بالاتری در حالات خلقی منفی چون تنش، افسردگی، خشم، خستگی و سردرگمی  و نمرات پایین تری در حالات خلقی مثبت چون سرزندگی، آرامش و شادکامی نسبت به دو گروه دیگر داشتند (۰.۰۰۱>p). مادران دارای فرزند بدون آسیب بینایی در مولفه های مثبت اندیشی، رفتارهای شخصی، رفتارهای ارتباطی و اجتماعی، شیوه های حل مساله، مدیریت مالی، احساس و رفتار مذهبی، شیوه فرزندپروری، گذران اوقات فراغت و تعامل عاطفی نمرات بالاتری نسبت به دو گروه بالینی گزارش کردند (۰.۰۰۱>p).بحث و نتیجه گیری: اجرای اقدامات پیشگیرانه و آگاهی بخش با هدف پذیرش ناتوانی فرزند، افزایش عاطفه مثبت نسبت به فرزند و آموزش مهارت های مقابله با خستگی های ناشی از مراقبت به ویژه در والدین دارای چند فرزند ناتوان می تواند علاوه بر کاهش فشار روانی ناشی از مراقبت، با اختصاص زمان فراغتی برای توجه به نیازهای خود و همسر به حفظ رابطه رضایت بخش در والدین کمک می کند تا از ظرفیت ایجادشده برای مقابله زوجی با مشکلات مراقبت از فرزند ناتوان بهره گرفت.

کلیدواژه ها:

تعامل زناشویی ، حالات خلقی ، آسیب بینایی