نقش میانجی نگرانی و نشخوار فکری در رابطه بین سیستم های مغزی رفتاری و اختلال اضطراب فراگیر در دانشجویان

مقدمه: اگرچه رابطه بین سیستم های مغزی رفتاری با نشانه های اختلال اضطراب فراگیر به خوبی تائید شده است، اما توجه اندکی به عوامل میانجی آن شده است. ازاین رو، پژوهش حاضر باهدف بررسی نقش میانجی نگرانی و نشخوار فکری در رابطه بین سیستم های مغزی رفتاری و اختلال اضطراب فراگیر دانشجویان انجام گردید. روش: پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. نمونه این پژوهش شامل ۲۰۰ نفر از دانشجویان مرکز علمی کاربردی سازمان مدیریت صنعتی استان خراسان رضوی بود که به روش نمونه گیری خوشه ای از بین مراکز علمی کاربردی شهر مشهد در سال ۱۳۹۶-۱۳۹۷ انتخاب شدند. از مقیاس سیستم بازداری/ فعال ساز رفتاری (کارور و ویت، ۱۹۹۴)، پرسشنامه نگرانی ایالت پنسیلوانیا (مه یر و همکاران، ۱۹۹۱)، مقیاس پاسخنشخوار فکری (تری­نور و همکاران، ۲۰۰۳) و مقیاس کوتاه اختلال اضطراب فراگیر (اسپیتزر و همکاران، ۲۰۰۶) برای جمع آوری داده ها استفاده شد. تحلیل داده های پژوهش با نرم افزارهای آماری اس­پی­اس­اس نسخه ۲۴ و لیزرل و با استفاده از روش همبستگی پیرسون و روش تحلیل مسیر انجام شد. نتایج:یافته های پژوهش حاضر نشان داد که بین سیستم بازداری رفتاری و اختلال اضطراب فراگیر رابطه وجود دارد، اما رابطه ای بین سیستم فعال ساز رفتاری و این اختلال وجود ندارد. مدل مربوط به نقش میانجی نگرانی و نشخوار فکری در رابطه بین سیستم بازداری رفتاری و اختلال اضطراب فراگیر دانشجویان از برازش مناسبی برخوردار است. به عبارت دیگر، نگرانی و نشخوار فکری میانجی رابطه بین سیستم بازداری رفتاری و اختلال اضطراب فراگیر در دانشجویان هستند. بحث و نتیجه گیری: نتایج این پژوهش پیشنهاد می کند که سیستم بازداری رفتاری، نگرانی و نشخوار فکری نقش مهمی در ایجاد اختلال اضطراب فراگیر دانشجویان دارند.

کلیدواژه ها:

اضطراب فراگیر ، سیستم بازداری رفتاری ، نشخوار فکری ، نگرانی