تعلیم وتربیت در آیینه ادبیات داستانی (با تاکیذ بر رمان های برجسته سده بیستم)

این پژوهش به بررسی تاثیر عمیق تعلیم و تربیت در رمان ها و داستان های کلاسیک می پردازد. از آنجا که رشد وتکاملشخصیت فردی واجتماعی از مهمترین درونمایه های ادبیات داستانی است؛ تبیین نقش این عوامل در شکل دهی به زندگیشخصیت های داستانی برخی از رمان های برجسته و تعامل آنها با جامعه و تبیین کم و کیف رشد این شخصیت ها درپیرنگ داستان و تاکید بر اهمیت و نحوه انعکاس شیوه تربیت فردی و اجتماعی، و بررسی هنجارها و ارزش های اجتماعی،در این آثار، هدف اصلی این تحقیق است. در ادبیات کلاسیک داستانی، آموزش اغلب به عنوان یک نیروی دگرگون کنندهعمل می کند و شخصیت ها را به سمت رشد شخصی و پیشرفت اجتماعی سوق می دهد. رمان هایی مانند «غرور و تعصب»جین آستن و «آرزوهای بزرگ» چارلز دیکنز قهرمان هایی را به تصویر می کشند که از طریق آموزش, از ریشه های فروتنانهخود فراتر رفته و سلسله مراتب اجتماعی را طی می کنند. بنا بر پیرنگ این داستان ها سیستم آموزشی به این شخصیت هاقدرت می دهد و فرصت هایی را برای خودسازی و به چالش کشیدن محدودیت های شرایطشان به آنها ارائه می کند. بدینترتیب، باید اذعان کرد که رمان ها و داستان ها محمل مناسبی برای انتقال مفاهیم تعلیم وتربیتی می باشند و بسیاری از موادتعلیمی را می توان در آثار ادبی گنجاند واز سوی دیگر با تجزیه وتحلیل این رمان ها می توان مطالب تعلیمی آنها رااستخراج و تحلیل کرد.

کلیدواژه ها:

تعلیم و تربیت ، ادبیات داستانی ، رمان ، رشد شخصیت