مهندسی ارزش و تحلیل ساختاری آموزش وپرورش به منظور گسترش بهره وری

گسترش بهره وری، موضوع اساسی و از ارکان تداوم بقا و گسترش روزافزون یک سازمان است ، به منظور گسترش بهره وری آموزش وپرورش ، در این پژوهش ، از دریچه ای متفاوت و نگاهی نوین به بررسی مهندسی ارزش در آموزش وپرورش می پردازیم . مهندسی ارزش یکی از موفق ترین رویکردهای حل مسئله ، کاهش هزینه و بهبود عملکرد و کیفیت است . این رویکرد با تلفیق کارکرد و فرایند به دنبال بهبود خلاقانه و نوآورانه است و به دنبال ایجاد راههایی نوین و استاندارد به منظور حل مشکلات اساسی ساختاری آموزش وپرورش است ، این مقاله باهدف افزایش کیفیت آموزش و کاهش هزینه های آن به روش مهندسی ارزش، به معرفی شش فاز استاندارد مهندسی ارزش شامل : جمع آوری اطلاعات، تحلیل کارکرد، خلاقیت ، ارزیابی ، توسعه و ارائه پرداخته و سپس به کمک الگوی مفهومی و نقشه اجرایی بومی شده (با رویکردی فرایندمدار و کارکردگرا) ارتقای کیفیت آموزش در مدارس را بررسی می کند. یافته های این پژوهش ، تاکید فرایند مداری به جای نتیجه گرایی صرف دارد، یعنی به منظور افزایش بهرهوری و ارتقای کیفی و کمی در تمامی ارکان آموزش وپرورش ، باید به شیوهای اصولی و استاندارد، فرایندها مورد بازبینی و بازطراحی مجدد قرار گیرند. در این پژوهش به منظور ارتقای بهرهوری آموزش وپرورش ، نقشه راههایی برای تغییر کارکردهای مدارس، درامد زایی ، اصول ساختاری و نحوه مدیریت در سطح خرد و کلان ارائه شده است و پیشنهاد می گردد به منظور مشاهده تغییرات مطلوب ساختاری و عینی در آموزش وپرورش ، نقشه راه و اصول مندرج در این پژوهش به دقت اجرایی گردد.

کلیدواژه ها:

مهندسی مجدد ، مهندسی ارزش ، فرایند محوری ، گسترش بهره وری ، تحولگرایی ، آموزش وپرورش