اثربخشی آموزش گروهی حل مسئله بر میزان سازگاری و هراس اجتماعی دانش آموزان پسر پایه چهارم

هدف از پژوهش حاضر اثربخشی آموزش گروهی حل مسئله بر میزان سازگاری و هراس اجتماعی دانش آموزان پسر پایه چهارم ابتدایی بود. جامعه آماری پژوهش کلیه دانش آموزان پسر ۱۱ تا ۱۲ ساله پایه چهارم ابتدایی در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱که در مدارس ابتدایی شهر مرند مشغول به تحصیل بودند. دانش آموزان به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند . سپس دانش آموزان چهارم را با استفاده از پرسشنامه های سازگاری سینها وسینگ ( ۱۳۸۰) و پرسشنامه هراس اجتماعی کانور و همکارانش (۲۰۰۰) مورد ارزیابی قرار دادیم و آن گاه از بین آنها تعداد۶۰ نفر را به صورت تصادفی انتخاب و بصورت گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش ( ۳۰) نفر و کنترل(۳۰) نفر قرار دادیم . گروه آزمایش (۳۰نفر) آموزش حل مسئله را درطی ۱۰ جلسه دریافت کردند و گروه دیگر آموزشی را دریافت نکردند. داده ها با روش تحلیل کوواریانس تحلیل شدند. یافته ها نشان دادند که فرضیه های پژوهش مبنی بر تاثیر آموزش گروهی حل مسئله بر میزان سازگاری دانش آموزان تاثیر معنی داری داشته و توانسته آن را افزایش دهد و همچنین آموزش گروهی حل مسئله بر میزان هراس اجتماعی دانش آموزان پسر تاثیرگذار بودهو توانسته به عنوان مداخله گر موثر باعث کاهش هراس اجتماعی گردد.

کلیدواژه ها:

حل مسئله ، سازگاری ، هراس اجتماعی