مبانی و آثار محدود سازی دامنه نوسان در بازار سرمایه ایران با مطالعه تطبیقی در مقررات بازار سرمایه انگلیس

پیچیدگی های قراردادهای بازار مالی اعم از بازار پول و بازار سرمایه و نیز تاثیر این بازار بر کلیت نظام اقتصادی یک کشور از طریق تامین منابع مالی ، باعث می شود تا حکومت ها از ابزار مختلفی برای دستیابی به منافع عمومی و تامین مالی خود، در این بازارها استفاده کنند. لزوم حفظ منفعت خصوصی سرمایه گذاران، کاهش و مدیریت ریسک و ذات دوگانه تنظیم گری که از یکسو کنش گران بازار و از سوی دیگر مداخلات حکومت را محدود می کند،طیف گسترده ای از این ابزار را پدید می آورد که کمابیش در کشورهای مختلف مورد استفاده قرار می گیرند. تنظیم گری که با گذار از شکست بازار و شکست دولت و نیز ناکارآمدی حقوق خصوصی در تحقق اهداف منفعت عمومی و خصوصی ، امروزه خود را تا حد یک نظریه دولت بالا کشیده است ، وسایل یا تدابیری را به همراه دارد که حکومت برای اجرای سیاست های تنظیمی از میان آنها انتخاب می کند. در این مقاله ایران و انگلستان که از دو نقطه شروع متفاوت به تنظیم بازار مالی رسیده اند، انتخاب شده اند تا مجموعه تدابیر، شیوه ها، ضمانت اجراها و منابع و نهادهایی که به صورت ساختارمند یک یا چند سیاست حکومتی را در دل بازارهای مالی در این دو کشور تمشیت می کنند تحت عنوان ابزار تنظیم مطالعه شوند.

کلیدواژه ها:

تنظیم گری ، بازار مالی ، بازار پول ، بازار سرمایه ، نابازار ، ابزار تنظیم گری ، ایران ، انگلستان ، ابزاردستوری تحمیلی ، خصوصی سازی .