مطالعه شرایط بهره وری پژوهشی اعضای هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی با استفاده از الگوسازی فازی

هدف این پژوهش، طراحی مدلی برای سنجش بهره وری پژوهشی اعضای هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی منطقه دو است. روش انجام پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نوع تحقیقات، آمیخته یا ترکیبی (کمی-کیفی) است. بر این اساس در بخش اول پژوهش به منظور ارائه الگویی جامع از بهره­ور­ی پژوهشی اعضای هیات علمی از روش پژوهشی کیفی فراترکیب سندلوسکی و بارسو (۲۰۰۷) استفاده شد. نمونه در بخش کیفی پژوهش تعدادی از متخصصان و صاحب نظران حوزه پژوهش و گروه­های متمرکز اعضای داخل و خارج از دانشگاه بوده است که به صورت هدفمند نمونه­گیری شده­اند و در بخش کمی، از شیوه نمونه­گیری تصادفی متناسب استفاده شده است. حجم نمونه در پژوهش حاضر برابربا ۲۴۱ نفر می باشد. روش های جمع آوری اطلاعات در این پژوهش شامل: منابع کتابخانه ای و پرسش نامه که علاوه بر مشخصات جمعیت شناختی، شامل مقیاس سنجش بهره­وری پژوهشی اعضای هیات علمی (این پرسش نامه محقق ساخته و برآمده از بخش کیفی پژوهش و مطالعه کتابخانه­ای و همچنین آیین نامه ارتقای اعضای هیات علمی دانشگاه ها) است. بررسی و تحلیل داده­ها با استفاده از روش تحلیل عاملی تاییدی صورت گرفت. به منظور ارائه ترکیب مطلوب ابعاد الگو به گونه­ای که بتوان بهره­ور­ی پژوهشی اعضای هیات علمی را بهینه کرد از روش الگوسازی ریاضی (سیستم خبره فازی) استفاده شد. با توجه به یافته­های پژوهش، ابعاد، مولفه­ها و شاخص های استخراجی از روش فراترکیب (الگوی پژوهش) مورد تایید جامعه هدف قرار گرفت.

کلیدواژه ها:

بهره وری پژوهشی ، سیستم خبره فازی ، هیات علمی