اثر بخشی معنویت درمانی بر رضایت مندی از زندگی بیماران مبتلا به سرطان با توجه به نقش واسطه ای راهبردهای مقابله ای

قرار گرفتن در معرض بیماری های مزمن تعادل جسمی، روان، اقتصادی، ارتباطی، احساسی و عاطفی فرد . مراقب اولیه ی بیمار را بر هم زده و اعضای یک خانواده را با مسائل جدیدی رو به رو می سازد که از مسائل روزانه ی معمول متفاوت هستند. فردی که تشخیص بیماری برای او مقرر شده رنج جسمی و روانی بیش تری را نسبت به سایر اعضای خانواده ی خود متحمل می شود. در این بین وجود حمایت های اجتماعی از جمله خدمات روان شناختی به بیمار و مراقب اولیه ی او برای افزایش عواطف مثبت و کم کردن عواطف ناخوشایند ضروری است. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی معنویت درمانی بر رضایت از زندگی بیماران مبتلا به سرطان در شهر تهران در سال بوده است. جامعه ی آماری شامل بیماران مبتلا به سرطان شهر تهران که به منظور درمان در بیمارستان بستری بودند و روش نمونه گیری به صورت در دسترس و داوطلبانه بوده است. تعداد ۲۰ نفر به عنوان نمونه ی آماری در این پژوهش مشارکت کردند. این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با پیش آزمون پس آزمون همراه با گروه کنترل بوده است. اعضای گروه آزمایش تحت مشاوره ی معنویت درمانی در مدت حضور در بیمارستان قرار گرفتند. تمام افرادی که در هر دو گروه مشارکت داشتند پرسشنامه ی رضایت از زندگی دینر را به عنوان پیش آزمون و پس آزمون تکمیل کردند. داده های به دست آمده از پرسشنامه ها با تحلیل کوواریانس چند متغیره و تحلیل کوواریانس یک طرفه تجزیه و تحلیل گردید. براساس نتایج به دست آمده از تحلیل کوواریانس چند متغیره فرضیه ی دوم رد شد یعنی اثر با واسطه ی معنویت درمانی بر رضایت از زندگی بیماران مبتلا به سرطان معنی دار نبود. براساس نتایج به دست آمده از تحلیل کوواریانس یک طرفه فرضیه ی اول مبنی بر اثر مستقیم و بی واسطه ی معنویت درمانی بر رضایت از زندگی بیماران مبتلا به سرطان تایید شد.

کلیدواژه ها:

سرطان ، رضایت از زندگی ، معنویت درمانی ، راهبردهای مقابله ای