تحلیل موضوعی خاطره و تعلق خاطر معماران معاصر نسبت به معماری خانه های گذشته

یافتن دغدغه های اصلی در طراحی مکانی که همه اقشار جامعه، تجربه زیسته از بدو تولد تا لحظه مرگ را کماکان در آن خواهندداشت از اهمیت ویژه ای برخوردار است. بررسی این موضوع که چه مولفه هایی در برانگیختن حس های مختلف افراد نسبت بهتجربه های خود از خانه نقش اساسی دارند، از اهمیت بالایی برخوردار است. هدف از این پژوهش کشف معیارهایی است که بیشترینتاثیر را در فرایند خاطره پردازی و شکلدهی ذهنیت معماری نسبت به گذشته دارا بوده و یافتن الگوهایی که بیشترین نقش را درتحریک قوه تخیل و خاطره پردازی نسبت به گذشته دارا می باشند. رویکرد پارادایمی این تحقیق از نظر ماهیت، توصیفی تحلیلی و ازمنظر هدف پژوهش کاربردی می باشد. جمع آوری داده های اولیه در دو مقیاس کلان و خرد از طریق منابع کتابخانه ای و مصاحبه باصاحبنظران انجام شده و در مرحله بعد برای ایجاد رابطه همبستگی بین متغیرهای مستقل و وابسته، معیارها استخراج شده اند. سپسنسبت به تنظیم سوالات برای انجام مصاحبه عمیق به صورت نیمه ساختاریافته اقدام گردیده و مصاحبه های انجام شده کدگذاری شدهو از آنها تم های موضوعی استخراج گردیده است، در مرحله بعد به داده ها وزن داده شده و اولویت بندی گردیده اند. نتایج پژوهشحاکی از آن است که مهم ترین معیاری که بیشترین تاثیر را در فرایند خاطره پردازی نسبت به گذشته داشته است عامل سیرکلاسیونمی باشد که راه پله به عنوان سیرکلاسیون عمودی در نقش ارتباط دهنده سطوح ارتفاعی بیشترین تاثیر را داشته است. عوامل دیگریکه در سلسله مراتب متاخرتر نقش مهمی در شکل دهی ذهنیت معماری نسبت به گذشته داشته است برخورداری از فضای باز شبانه،محرمیت خانه های قدیمی، عرصه های زندگی جمعی، کاربری های سیال، فضاهای خلوتمدار، فضاهای دارای عملکرد نهان، مالکیتکامل بنا، ترکیب بندی فضاها، ایجاد سایه، معماری چندحسی و مبلمان نرم بوده است.

کلیدواژه ها:

خاطره ، تعلق خاطر ، معمار معاصر ، خانه های گذشته