ارائه راهبرد ارتقای امنیت شهری در سکونتگاه های غیررسمی(مطالعه موردی: شهر سنندج)

محلات خودرو یا حاشیه نشین به بیان درستتر، اسکان غیررسمی نامیده شده اند و کارکرد اصلی آنها تامین زمین و الگوی ساختمتناسب با توان مالی گروه های کمدرآمد مهاجر از روستاها یا گروه های کمدرآمد و فقیر شهری رانده شده از بافت موجود شهرهاست.اینگونه سکونتگاه ها که سیمایی نازیبا، خدماتی پایین و ساکنینی کم توان و مشاغلی نامطمئن دارند، محیطی آماده برای پذیرشنابهنجاری های اجتماعی فراهم می سازند و خطرپذیری بالایی در برابر سوانح طبیعی و انسانی دارند. شکل گیری مناطق غیررسمی وشهرک های پیوسته درحومه شهرها که در چندین سال اخیر متاثر از خورندگی زمین های شهری بوده است به دلیل ایجاد لکه هایبزرگ در این مناطق (شهرک های جدید)، باعث ساخت وساز بی رویه در زمین های اطراف این مناطق می گردد ،که در پی آنموجب افزایش گرایش به مادی گرایی، کجروی، بی عاطفه گی و بروز بزهکاری در این گونه مناطق شده است این پدیده بنابرمشاهدات جهانی و آسیب شناسی فرایند شهرنشینی در کشورهای در حال توسعه پدیدهای موقتی و روبه زوال نیست، بلکه همواره روبه گسترش است. در حال حاضر سکونتگاه های غیررسمی در شهر سنندج با وسعت ۴۵۰ هکتار و جمعیتی متجاوز از ۱۷۳۲۱۳ نفرمیباشد. جمعیت محلات اسکان غیررسمی در این شهر از بی مهری های سیاست های توسعه شهری رنج میبرند و شاخص هایاجتماعی- اقتصادی و کالبدی آنها در وضعیت نامناسبی قرار دارند .در این پژوهش، نخست به وجوه مفهومی و نظری سکونتگاه هایcrm به منظور ارائه راهبرد در نرم افزار swot غیررسمی اشاره شده و همچنین روش تحقیق توصیفی-تحلیلی بوده که از مدلso استفاده گردیده است. نتایج نشان می دهد که راهبرد ارتقای امنیت شهری سنندج در سکونتگاه های غیررسمی از نوع استراتژیبوده است که در قالب این استراتژی ها با بهره جستن از نقاط قوت داخلی تلاش می شود تا از فرصت های خارجی بهره برداریشده و با بهره گیری از نقاط قوت موجود ، فرصت ها را به حداکثر برسد.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی راهبردی ، سکونتگاه های نابسامان شهری ، آسیب های اجتماعی ، شهر سنندج.