بررسی اثربخشی تحریکات وستیبولار بر توجه دیداری کودکان مبتلا به نقص توجه/بیش فعالی

هدف: پردازش نامناسب اطلاعات حسی بویژه حس وستیبولار در کودکان مبتلا به نقص توجه/بیش فعالی (ADHD) باعث بروز رفتارهایی همچون بی توجهی و بیش فعالی در آنها میشود. در این تحقیق، تاثیر تحریکات تعادلی بر توجه دیداری کودکان ADHD۷ تا ۱۲ ساله با استفاده از ابزار IVA-PLUS-CPT (Integrated Visual and Auditory Continuous Performance Test) ،مورد مطالعه قرار گرفت. هدف تعیین تاثیر تحریکات وستیبولار بر توجه و اختصاصا توجه بینایی میباشد،تا با معرفی نتایج و نحوه اثربخشی این تحریکات که به شیوه رایج مورد استفاده توسط کاردرمانان، طراحی شده است، بتوانیم مسیر روشنی را در کاربرد تحریکات وستیبولار در کاردرمانی کودکان ADHD نمایان کنیم. روش بررسی: تعداد ۳۰ کودک دارای تشخیص ADHD در دامنه سنی ۷ تا ۱۲ سال با غلبه دست راست و بهره هوشی نرمال (آزمون وکسلر) پس از کسب رضایت و به طور تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند. هردو گروه، بمدت ۱۰ جلسه، بصورت هفته ای دو بار به مدت ۵ هفته در فعالیت های معمول کاردرمانی شرکت نمودند با این تفاوت که گروه مداخله تحریکات وستیبولار را نیز در زمان جلسات کاردرمانی طبق پروتکل تعیین شده، دریافت نموند. قبل و بعد از مداخله از تمامی شرکت کنندگان آزمون (IVA –PLUS-CPT) گرفته شد. اطلاعات بدست آمده با استفاده از نرم افزار۱۶ SPSS تجزیه و تحلیل شده و تغییرات پس آزمون و پیش آزمون بین دو گروه نیز با آزمون t مستقل مقایسه شد. یافته ها: تحریکات تعادلی منجر به تفاوت معنادار در متغیرهای توجه، توجه دیداری ، شد(P۰/۰۵). نتیجه گیری: استفاده از تحریکات وستیبولار منجر به افزایش توجه دیداری کودکان ADHD میشود و لذا میتواند به عنوان تکنیک درمانی در درمان این کودکان مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

Occupational therapy ، ADHD ، Vestibular stimulation ، Visual attention ، کاردرمانی ، نقص توجه ، بیش فعالی ، وستیبولار ، توجه بینایی