تکرارپذیری روش الکترومیوگرافی عضلات شکم در طی انجام مانورهای شکمی با و بدون انقباض عضلات کف لگن

هدف: این مطالعه با هدف بررسی تکرارپذیری روش الکترومیوگرافی برای تعیین فعالیت عضلات شکم در طی انجام دو مانور گود گردن و سفت کردن شکم با و بدون انقباض عضلات کف لگن در افراد سالم و مبتلا به کمردرد مزمن انجام شد. روش بررسی: در یک مطالعه متدولوژیک ثبت سطحی فعالیت الکترومیوگرافی از عضلات شکمی (عرضی شکمی و مایل داخلی و خارجی) در ۲۱ نفر (۱۲ فرد سالم و ۹ فرد مبتلا به کمردرد) که به طور ساده و در دسترس انتخاب شده بودند، صورت گرفت. هر مانور در سه تکرار انجام می شد و تکرار تست در همان روز با فاصله زمانی حداقل ۳۰ دقیقه صورت می گرفت. آزمون کولموگروف-اسمیرنوف و محاسبه ضریب همبستگی درون گروهی جهت تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها: نتایج آزمون بیانگر تکرارپذیری بسیار خوب (۹۰-۸۰=ICC) طی مانورهای گود کردن و سفت کردن عضلات شکم به تنهایی و گود کردن همراه با انقباض عضلات کف لگن و همچنین انقباض ایزوله عضلات کف لگن و تکرار پذیری خوب (۸۰-۷۰=ICC) برای مانور سفت کردن شکم همراه با انقباض عضلات کف لگن بود. نتیجه گیری: الکترومیوگرافی روشی قابل اعتماد و تکرارپذیر برای بررسی فعالیت ارادی و غیرارادی عضلات شکم در شرایط مختلف طی مانورهای ذکر شده می باشد.

کلیدواژه ها:

Low back pain ، Pelvic floor muscles ، Abdominal muscle ، Electromyography reliability ، کمردرد ، عضلات شکم ، عضلات کف لگن ، تکرارپذیری الکترومیوگرافی