گسترش گفتمان انتقادی در عصر ناصری و پیامد های حاصل از آن
محل انتشار: پژوهشنامه تاریخ، دوره: 3، شماره: 9
سال انتشار: 1387
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 70
فایل این مقاله در 22 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_HISTO-3-9_004
تاریخ نمایه سازی: 29 آذر 1402
چکیده مقاله:
فرآیند مدرن سازی و اصلاحات تجددگرایانه در دوره ی ناصری، جنبه های گوناگون حیات سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، و فرهنگی جامعه ی آن روز را در بر گرفت. اساسی ترین عنصری که در فرآیند مدرن سازی در این دوران موثر واقع شد، عنصر نقد و اندیشه ی انتقادی است. در مقاله حاضر، ضمن بررسی جایگاه های ظهور گفتمان انتقادی، ویژگی های این گفتمان و نتایج حاصل از رواج آن ارزیابی و نشان داده شده است. که علی رغم تنوع کانون های ظهور این گفتمان، وجوه اشتراکی چون نگرش نقادانه، آگاهی بخشی، ناخرسندی از وضع موجود و تاکید بر ضرورت اصلاحات را می توان در همه آنها مشاهده کرد. ضرورتی که هیات حاکمه آن عصر را به انجام اصلاحات تجددگرایانه وادار ساخت.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
زهرا علیزاده بیرجندی
دانشجوی دکتری تاریخ ایران - دانشگاه الزهرا (س)
محمد امیر شیخ نوری
دانشیار گروه تاریخ دانشگاه الزهرا (س)