شناسایی روش تصمیم گیری ارزیاب ها در فرایند انتخاب متقاضیان پیش شتاب دهی

شتاب دهنده ها که در سال های اخیر به عنوان یکی از بازیگران اصلی اکوسیستم های کارآفرینی جایگاه ویژه ای کسب نموده اند، از فرآیند ارزیابی و انتخاب متمایزی نسبت به سایر مدل های پرورش کسب وکار مانند مراکز رشد استفاده می کنند. علت اصلی این موضوع در عدم قطعیت بالای کسب وکار نوپا در مراحل اولیه شکل گیری است. لذا برای ارزیابی کسب و کارهای نوپا برای ورود به شتاب دهنده ارزیاب ها باید روش هایی را توسعه دهند که با اطلاعات ناقص و محدود و تغییرپذیری بالا تناسب داشته باشد. پژوهش حاضر با هدف شناخت چگونگی تصمیم گیری ارزیاب های خبره در پذیرش یا عدم پذیرش متقاضیان پیش شتابدهی از روش پژوهشی تحلیل پروتکل های کلامی بهره گرفته است. با بررسی ۳۲ پروتکل کلامی حاصل از تصمیم گیری ارزیاب های شتاب دهنده های حوزه فناوری اطلاعات شهر تهران در سال ۱۳۹۸ مشخص شد که آن ها به جای تمرکز بر چندین معیار بر اساس روش تصمیم گیری مبتنی بر یک دلیل صرفا با یافتن یک مشکل غیرقابل حل تصمیم به عدم پذیرش می گیرند. این موضوع نشان می دهد که وجه مشترک تصمیم گیری در ارزیابی پیش شتابدهی در روش تصمیم گیری است که ارزیاب های خبره آن را به کار می برند. نوآوری این پژوهش را می توان در استفاده از روش تحلیل پروتکل های کلامی در چارچوب عقلانیت اکولوژیکی برای توصیف چگونگی تصمیم گیری در فرایند پیش شتابدهی دانست.

کلیدواژه ها:

فرایند انتخاب ، پیش شتابدهی ، تصمیم گیری ابتکاری ، تصمیم گیری در عدم قطعیت