تحلیل شبکه ذینفعان محلی و انسجام اجتماعی در مدیریت مشارکتی منابع آب (مطالعه موردی: حوزه آبخیز میان جنگل، شهرستان فسا)

انسان به عنوان یکی از اصلی ترین عوامل موثر بر منابع آب، نقش مهم و تعیین کننده ای در پایداری این مجموعه ایفا می نماید. به طوری که رابطه انسان به عنوان ذینفع با اکوسیستم طبیعی بایستی در راس سیاستگذاری ها و مدیریت جامع منابع آب قرار گیرد. براین اساس لازمه مدیریت موفق منابع آب، تغییر رویکرد به سمت مدیریت مشارکتی میباشد. از جمله تئوری های مهم اجتماعی در ارتباط با مدیریت منابع طبیعی و بخصوص منابع آب، می توان به سرمایه اجتماعی اشاره نمود. از ابعاد مهم این مقوله، اعتماد و مشارکت است که از مهم ترین مولفه­ها در شبکه­های اجتماعی هستند. از دیگر مفاهیمی که در این ارتباط بررسی می­شود، انسجام اجتماعی است که مربوط به روابطی است که مردم یک گروه یا جامعه را در کنار یکدیگر نگه می­دارد. این مطالعه با هدف تحلیل ساختاری روابط اجتماعی بین بهره­برداران محلی منابع آب در محدوده مرز اکولوژیکی روستای ولی­آباد با تاکید بر اعتماد و مشارکت و شاخص های سطح کلان شبکه اجتماعی انجام گردیده است. با توجه به نتایج این تحقیق، براساس شاخص تراکم شبکه، میزان انسجام و سرمایه اجتماعی در شبکه ذینفعان محلی منابع آب در روستای ولی­آباد براساس مولفه اعتماد، متوسط و بر­اساس پیوند مشارکت، ضعیف می باشد و این موضوع نشاندهنده چالش پیش روی تصدی­گری منابع آب در منطقه است که باید از طریق تقویت اعتماد و بویژه مشارکت بین ذینفعان، انسجام را افزایش داده و میزان سرمایه اجتماعی را تقویت کرد تا بتوان در امر مدیریت مشارکتی منابع آب موفق بود.

کلیدواژه ها:

Local stakeholders ، social capital ، natural resources ، cohesion ، collaboration ، ذینفعان محلی ، سرمایه اجتماعی ، منابع طبیعی ، انسجام ، مشارکت