بهبود خاصیت رمبندگی خاک دست نخورده با استفاده از مواد پلیمری

خاک های رمبنده از جمله خاک های مسئله دار در طبیعت می باشند که در اثر مرطوب شدن، نشست زیادی دارند. به طوری که طبق پژوهش های انجام شده مقدار نشست می تواند به ۱ الی۲ درصد ضخامت لایه خاک برسد. در صورت شناسایی نکردن این نوع خاک ها، اگر سازه ای روی آنها احداث شود، در صورت اشباع شدن و تغییرات رطوبت خاک، سازه دچار آسیب و زیان می شود. وجود چنین خاک هایی در بسیاری از مناطق جهان از جمله کشور ایران، لزوم توجه و بررسی بیشتر رفتار و خصوصیات خاک های رمبنده را می طلبد. در این مقاله اثر بوتادین رابر بر تثبیت این گونه خاک ها مورد بررسی قرار گرفته است. خاک های ریزدانه مورد آزمایش از دو سایت مختلف واقع در استان کرمان، شهر کرمان، خیابان شهدای دارلک و میدان کوثر نمونه برداری شده و با تزریق درصدهای ۲، ۳، ۴ و۵ درصد بوتادین رابر در مدت زمان های ۴، ۷، ۱۴ و ۲۸ روز تثبیت شده اند(تعداد آزمایش ها ۸۴ عدد است). ارزیابی خاک های تثبیت شده به روش تحکیم مضاعف (ASTM D۵۳۳۳) بر روی نمونه های دست نخورده خاک انجام گرفته است. نفوذ بوتادین رابر و همچنین ستون های بوتادین رابر تشکیل شده منجر به کاهش میزان رمبندگی شده و از ۸۸ درصد بیشتر است. با توجه به گسترش سیستم های هوشمند در پیش بینی رفتار خاک های رمبنده تثبیت شده، به کمک سیستم استنتاج فازی (ANFIS) مدل پیش بینی درجه رمبندگی نمونه های تثبیت شده با بوتادین رابر ساخته شد و دقت آن مورد ارزیابی قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

تثبیت خاک رمبنده ، بوتادین رابر ، سیستم هوشمند استنتاج فازی(ANFIS)