شرایط علی الگوی برنامه درسی فارسی با محوریت قصه گویی و اعتباربخشی آن

زمینه و هدف: هدف تحقیق حاضر، شرایط علی الگوی برنامه درسی فارسی با محوریت قصه گویی و اعتباربخشی آن بود. روش پژوهش: این پژوهش آمیخته (کیفی- کمی) بود که در بخش کیفی از روش نظریه داده بنیاد و در بخش کمی توصیفی از نوع پیمایشی بود. محیط پژوهش شامل کلیه معلمان پیش دبستانی به تعداد ۵۷۸ نفر بوده است که تلاش کرده اند، کتابهای درسی را به شیوه  قصه گویی تدریس کنند. جامعه آماری در بخش کمی شامل کلیه مربیان پیش دبستانی شهر کرمان به تعداد ۱۴۰۰ نفر  بوده اند. شیوه نمونه گیری در بخش کیفی، بصورت هدفمند تا حد اشباع نظری داده ها (به تعداد ۲۱ نفر) و در بخش کمی بصورت خوشه ای چند مرحله ای تصادفی (به تعداد ۳۰۲ نفر) بود. ابزار تحقیق در بخش کیفی، مصاحبه عمیق و غیرساختاریافته و در بخش کمی شامل پرسشنامه محقق ساخته بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها در بخش کیفی از روش کدگذاری باز، محوری و انتخابی و در بخش کمی از آزمون های رگرسیون چندگانه گام به گام و مدل یابی معادلات ساختاری استفاده گردید. یافته­ها: بطور کلی نتایج تحقیق نشان داد، ابعاد و مولفه های شرایط علی برنامه درسی فارسی با محوریت قصه گویی شامل ۸ کد انتخابی تحریک عاطفی، تقویت قوه ادراکی، تقویت تفکر انتقادی، تلاش تحصیلی، یادگیری سیال، رشد اخلاقی، ادراک معنایی، تقویت هویت بود. نتیجه­گیری: نتایج نشان داد، الگوی بدست داده شده از برازش نسبتا مطلوب برخوردار بود.

کلیدواژه ها:

Persian curriculum ، storytelling ، accreditation ، برنامه درسی فارسی ، قصه گویی ، اعتباربخشی