ارزیابی کارآیی الگوریتم های چندمقیاسی و ساده سازی ساختار داده های مکانی در تحلیل عوارض خطی (مطالعه ی موردی: شبکه ی هیدروگرافی)

شناخت پدیده­ های طبیعی در گرو انتخاب و تولید داده در مقیاس مناسب می­ باشد. در این راستا، شناخت الگوریتم­ های چندمقیاسی و چگونگی تمیز آن­ها از الگوریتم­ های ساده­ سازی ساختاری، موضوع مهمی است که تاکنون در کشور کمتر به آن پرداخته ­شده­ است. در این تحقیق، کاربست الگوریتم­ های ساده­ سازی ساختار فیلتر پایین­ گذر و میانگین ساده در نرم­ افزار  ArcMapبرای شناخت فرآیند سیلاب از طریق سه مدل رقومی ارتفاع در مقیاس ­های ۱:۲۵۰۰۰، ۱:۵۰۰۰۰ و ۱:۱۰۰۰۰۰۰، با این فرض که ساختار الگوریتم­ های تعمیم در شناخت پدیده­ ی سیلاب، متناسب با مقیاس­ های خاصی است، در مدل HEC-HMS به آزمون کشیده­ شده­ است. نتایج حاصل از این پژوهش بیان­گر نگاه ­های کاملا متفاوت فنون تولید نقشه­ های مکانی است که حرکات مقیاسی و یا نیل به بهترین تقریب از عوارض مکانی را عرضه­ می­ دارند. نتایج مقایسات مقادیر معیارهای ارزیابی در شبیه­ سازی­ های سیلاب، حساسیت الگوریتم­ های ساده ­سازی ساختار را نسبت به مقیاس نقشه­ ی مبنا روشن ساختند. به علاوه، مشخص شد اثر الگوریتم های چندمقیاسی، لزوما متناسب با ساختار سلسله مراتبی مقیاس داده های ورودی نیست. در نهایت پیشنهاد شده است در بررسی پدیده ­ی سیلاب در حوزه­ ی آبخیز جاماش، بهتر است از الگوریتم ­های فیلتر پایین­گذر و میانگین ساده در ساده سازی مدل­ های رقومی ارتفاع با مقیاس های ۱:۲۵۰۰۰ و ۱:۱۰۰۰۰۰۰ استفاده شود و از به کارگیری این الگوریتم­ ها در مقیاس ۱:۵۰۰۰۰ پرهیز شود.

کلیدواژه ها:

GIS ، Multi-Scale ، DEM ، Algorithm ، Structure Simplification. ، ساج ، چندمقیاسی ، مدل رقومی ارتفاع ، الگوریتم و ساده سازی ساختاری.