بررسی تاثیر معنویت درمانی مبتنی بر مثبت اندیشی بر افسردگی و خستگی زنان مبتلا به بتا تالاسمی ماژور شهر خرم آباد

سابقه و هدف: هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر معنویت درمانی مبتنی بر مثبت اندیشی بر افسردگی و خستگی زنان مبتلا به بتا تالاسمی ماژور در شهرستان خرم آباد بود. طرح این پژوهش نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. مواد و روش کار: جامعه آماری این پژوهش شامل تمام زنان مبتلا به بیماری بتا تالاسمی ماژور مراجعه کننده به بیمارستان شهید مدنی شهر خرم آباد در سال ۱۴۰۰ بودند که تمایل به شرکت در این پژوهش داشتند. با روش نمونه گیری در دسترس ۴۰ نفر انتخاب و به صورت تصادفی، در دو گروه آزمایش (۲۰ نفر) و گواه (۲۰ نفر) گمارده شدند. گروه آزمایش ۱۲ جلسه ۹۰ دقیقه ای مداخله معنویت درمانی مبتنی بر مثبت اندیشی (از طریق به چالش کشیدن افکار منفی، اثرات روان شناختی ارتباط و نیایش با خدا، صبر و تفکر معنوی) را دریافت کرد. در پژوهش حاضر، منظور از معنویت درمانی مبتنی بر مثبت اندیشی، معنویت درمانی وزیری و کاشانی و مثبت اندیشی سلیگمن، رشید و پارکز است. برای جمع آوری داده ها از پرسش نامه حالات خلقی Lane و همکاران (۲۰۰۷) استفاده شد. یافته ها: برای تجزیه وتحلیل داده های آماری و بررسی فرضیه های پژوهش از تحلیل کوواریانس چندمتغیری و تک متغیری استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد معنویت درمانی مبتنی بر مثبت اندیشی موجب بهبود افسردگی و خستگی زنان مبتلا به بتا تالاسمی ماژور در گروه آزمایش شده است (۰۰۱/۰P<). استنتاج: با توجه به نتایج این پژوهش، معنویت درمانی مبتنی بر مثبت اندیشی در کاهش افسردگی و خستگی بیماران تالاسمی ماژور موثر است. بنابراین، پیشنهاد می شود مشاوران و درمانگران از معنویت درمانی مبتنی بر مثبت اندیشی برای کاهش افسردگی و خستگی استفاده کنند.

کلیدواژه ها:

Beta thalassemia major ، Depression ، Fatigue ، Spiritual therapy ، افسردگی ، بتا تالاسمی ماژور ، خستگی ، معنویت درمانی