افسردگی در دانشجویان پیراپزشکی: نقش پیش بینی کننده بهزیستی معنوی و امید

چکیده سابقه و هدف: افسردگی از علل اصلی ناتوانی است و به عنوان یکی از رایج ترین اختلال های روان شناختی، هزینه های قابل توجهی را برای جامعه و فرد در پی دارد. هدف از مطالعه حاضر، بررسی نقش بهزیستی معنوی و امید در پیش بینی افسردگی دانشجویان پیراپزشکی بود. مواد و روش ها: طرح مطالعه حاضر از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این مطالعه متشکل از دانشجویان پیراپزشکی دانشگاه علوم پزشکی آزاد واحد شاهرود بودند که در نیمسال دوم تحصیلی ۱۳۹۴-۱۳۹۳ تحصیل می کردند. از بین آن ها، ۲۴۳ نفر به وسیله نمونه برداری خوشه ای تصادفی انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های بهزیستی معنوی، امید Snyder (Snyder Hope Scale) و افسردگی Beck (BDI :The Beck Depression Inventory) استفاده شد. یافته ها: یافته ها نشان داد که رابطه متغیر های پیش بین و ملاک، منفی و معنادار می باشد؛ به طوری که با افزایش امید و بهزیستی معنوی، افسردگی کاهش می یابد. همچنین، نتایج حاصل از رگرسیون چندگانه با روش ورود نشان داد که از بین متغیرهای پژوهش، تفکر عامل و ارتباط با خود، پیش بین معنادار افسردگی هستند. استنتاج: با توجه به نتایج حاصل از این پژوهش، آموزش شناختی- مذهبی مبتنی بر آیات قرآن (آیات مربوط به هدف و معنایابی زندگی) در بازنشستگان گروه آزمایش، برای افزایش امیدواری و کاهش اضطراب نقش مثبتی داشته است.

کلیدواژه ها:

Depression ، Hope ، Paramedical ، Spiritual well-being ، Students ، افسردگی ، امید ، بهزیستی معنوی ، دانشجویان ، پیراپزشکی