سنجش و تحلیل شاخص های شهر آرام در شهرهای ایرانی اسلامی (مطالعه موردی: شهر چابهار)

شهر ایرانی اسلامی مفهومی برای معرفی شهرهایی متاثر از فرهنگ و آموزه های دینی و ارزش های اسلامی است. بنابراین، پژوهش حاضر باهدف سنجش و تحلیل شاخص های شهر آرام در شهرهای ایرانی اسلامی (مطالعه موردی: شهر چابهار) تنطیم شده است. روش پژوهش از نوع توصیفی- تحلیلی و ازلحاظ هدف، جزو تحقیقات کاربردی است. اطلاعات موردنیاز از منابع کتابخانه ای و مطالعات میدانی و پرسشنامه گردآوری شده است. جامعه آماری، شهروندان ساکن در شهر چابهار است که در سال ۱۳۹۵ تعداد ۱۰۶۷۳۹ نفر در شهر ساکن بوده اند. نمونه های انتخاب شده با استفاده از روش کوکران ۳۰۵ نفر است. شاخص های شهر آرام از شش معیار اصلی (حفاظت از محیط زیست، آگاهی و اطلاع رسانی، مدیریت شهری، حمایت از تولیدات داخلی، کیفیت شهر و مهمان نوازی) تشکیل شده است. نتایج آزمون T بیانگر این است که وضعیت شاخص های حفاظت از محیط زیست و مهمان نوازی از سطح میانگین نرمال یا متوسط بالاتر بوده و برای شاخص های مدیریت شهری و آگاهی و اطلاع رسانی در وضعیت نامناسب قرار دارد. وضعیت شاخص حمایت از تولیدات محلی نسبتا نامناسب و شاخص کیفیت شهر در وضعیت نسبتا مناسب قرارگرفته است. همچنین، بر اساس نتایج آزمون ضریب همخوانی کندال مشخص شد، شاخص مهمان نوازی با دارا بودن میانگین رتبه ۳۹/۴ بیشترین میانگین و بهترین رتبه، سپس حفاظت از محیط زیست با میانگین رتبه ۹۲/۳ و کیفیت شهر با میانگین رتبه ۰۷/۳ رتبه های بعدی را به خود اختصاص دادند. در این زمینه، شاخص آگاهی و اطلاع رسانی با میانگین رتبه ۹۵/۲ کمترین رتبه را در بین شاخص های پژوهش درزمینه شهر آرام در شهر چابهار به خود اختصاص داده است. در انتها، بر اساس نتایج تحلیل عاملی، بیشترین بار عاملی به ترتیب رتبه برای شاخص کیفیت شهر با میزان ۸۹۷/۰، حفاظت از محیط زیست با میزان ۸۹۳/۰ و حمایت از تولیدات محلی با میزان ۸۷۳/۰ به دست آمد.

کلیدواژه ها:

شهر آرام ، شهر ایرانی اسلامی ، چابهار.